Οι φοιτητικές εκλογές πλησιάζουν και φέτος. Σε μία περίοδο που η ανάπτυξη του λαϊκού και φοιτητικού κινήματος είναι αρκετά αναντίστοιχη με την έκταση και την ένταση της επίθεσης που δέχονται τα δικαιώματα και οι όροι ζωής μας, μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Η καθημερινότητα στις σχολές, φέρνει αντιμέτωπους τους φοιτητές με ένα άκρως εντατικοποιημένο περιβάλλον (με αλυσίδες-προαπαιτούμενα, τεστάκια-προόδους, εργαστήρια, υποχρεωτικές εργασίες και παρουσίες κλπ), αποστειρωμένο από δημοκρατικά συνδικαλιστικά δικαιώματα (διώξεις φοιτητών, απαγόρευση πολιτικής έκφρασης στον χώρο του παν/μιου, εισβολή δυνάμεων καταστολής κλπ).
Βασικές ευθύνες για την αποπολιτικοποίηση των συλλόγων και την αδράνεια του φοιτητικού κινήματος, έχει –μετά την καθεστωτική ΔΑΠ- η παράταξη της ΠΑΣΠ μες στα πανεπιστήμια. Ως βασικός εκφραστής της επίθεσης πρωτοστατεί, μαζί με την κατά τα άλλα εχθρό της, την ΔΑΠ, στο να αποπροσανατολίζει τους φοιτητές με στόχο την εφαρμογή της επίθεσης του συστήματος στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των φοιτητών. Όσο και αν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το προσωπείο μιας «προοδευτικής» δύναμης, με βάση την «αντιπαλότητά» της με την ΔΑΠ, οι πολιτική της άποψη και δράση μες στους συλλόγους, δείχνουν μία δύναμη που στέκεται απέναντι στους φοιτητές και τα δικαιώματά τους.
Θερμός υποστηρικτής του νόμου Πλαίσιο, καθώς και της κυβέρνησης (του ΠΑΣΟΚ, αν και μετά την εκλογική του κατρακύλα αυτοαποκαλούνται ανεξάρτητοι) που προσπάθησε αρχικά να τον επιβάλλει στις σχολές, η ΠΑΣΠ έχει συμβάλλει με φρασεολογία όπως «εκσυγχρονισμός-εξευρωπαϊσμός των πανεπιστημίων», «αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας» κλπ στον εξωραϊσμό της εντατικοποίησης των όρων σπουδών, του σπασίματος του ενιαίου πτυχίου και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων και την κατάργηση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Αποκρύπτοντας πως η σκληρή καθημερινότητα που αντιμετωπίζουμε, με βάση τις επιταγές των ιμπεριαλιστών και των μηχανισμών τους για την παιδεία (βλ. κατευθύνσεις Bologna, ΟΟΣΑ κλπ) και των ξενόδουλων ελληνικών κυβερνήσεων, αποτελεί την κατεύθυνση της ύψωσης ταξικών φραγμών και της δημιουργίας ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς. Οπαδός, επίσης, του θεσμού της αξιολόγησης, βάζει πλάτη για κλεισίματα και συγχωνεύσεις σχολών (βλ. σχέδιο Αθηνά), για την κατάργηση παροχών (σίτιση-στέγαση-σύγγραμμα) καθώς και για το άνοιγμα της κουβέντας για επιβολή διδάκτρων.
Η παρέμβασή της χαρακτηρίζεται από την προώθηση της λογικής του ατομικού δρόμου. Πράγμα που καταφέρνει μέσα και από το μοίρασμα των σημειώσεων και την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων, με αντάλλαγμα την ψήφο στις εκλογές, καλλιεργώντας την λογική πως δεν χρειάζεται συλλογική διεκδίκηση αλλά ο καθένας μόνος του να κοιτάει πως θα ανταπεξέλθει στην σκληρή πραγματικότητα που η επίθεση διαμορφώνει. Βασικός όμως δρόμος, μέσω του οποίου καταφέρνει να εμπεδώσει στους φοιτητές την αντίληψη του ατομικού δρόμου, είναι η πάγια θέση και στάση της ενάντια στις γενικές συνελεύσεις και τις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητών. Έτσι, ενώ οι γενικές συνελεύσεις είναι η μόνη διαδικασία που οι φοιτητές μπορούν να συζητήσουν και να καταθέσουν τις, διαφορετικές ή όχι, απόψεις τους για τα προβλήματά τους και οι ίδιοι να αποφασίσουν για την γραμμή πάλης τους, για την ΠΑΣΠ που προσπαθεί πάντα να τις σαμποτάρει, είναι μια διαδικασία κοκορομαχίας μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, που οι φοιτητές δεν έχει νόημα να παρακολουθήσουν.
Σε αντίθεση με την μηδαμινή συμμετοχή της ΠΑΣΠ στις γενικές συνελεύσεις ή αλλιώς την απειροελάχιστη, με στόχο τον αποπροσανατολισμό των φοιτητών και την αποφυγή δημιουργίας κινήματος, συμμετέχει και προπαγανδίζει με υπερβάλλοντα ζήλο τον θεσμό της συνδιοίκησης. Θέλοντας να καλλιεργήσει την λογική της ανάθεσης και της συνδιαλλαγής με το καθηγητικό κατεστημένο και το σύστημα προβάλλει σαν μέσο απάντησης, απέναντι στο χτύπημα που δέχονται οι φοιτητές, τον θεσμό εκείνο που έχει βάλει τους φοιτητές να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με αυτούς που έρχονται να εφαρμόσουν τα αντιλαϊκά μέτρα μες στις σχολές, προσπαθώντας να κάνει τους φοιτητές συνυπεύθυνους. Όσον αφορά την συμμετοχή σε αυτό τον θεσμό συναγωνίζεται τόσο με την ΔΑΠ, όσο και με τις δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά, για το ποιος θα περάσει αποτελεσματικότερα την αντίληψη πως οι φοιτητές μπορούν να βρουν συμμάχους στο σώμα των καθηγητών και εν τέλει, θα υπηρετήσει την κατεύθυνση της παραπέρα αποσυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος.
Σαν δύναμη του συστήματος προσπαθεί με κάθε τρόπο, παρεμβαίνοντας μες στους συλλόγους, να αφαιρέσει το πολιτικό νόημα και να απαξιώσει τις διαδικασίες των συλλόγων και του φοιτητικού συνδικαλισμού και να τον προσδέσει όσο γίνεται στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Κάτι που έρχεται σε κόντρα με την φύση των φοιτητικών συλλόγων, των οργάνων και των διαδικασιών τους, καθώς από δημιουργίας τους έρχονται να εξυπηρετήσουν την ανάπτυξη φοιτητικού κινήματος κόντρα σε τέτοιους μηχανισμούς και ανεξάρτητα από αυτούς. Σε αυτή την κατεύθυνση τάσσεται συχνά υπέρ της κατάργησης του Ασύλου, ενώ δεν διστάζει να θέσει διαδικασίες των συλλόγων, όπως οι φοιτητικές εκλογές, υπό την εποπτεία κρατικών μηχανισμών (βλ. θέση για εκλογές με παρουσία δικαστικών αντιπροσώπων).
Τέλος, ένα τελευταίο της χαρακτηριστικό είναι τα παρτάκια, οι προσκλήσεις σε διάφορα eventsή και σεμινάρια και γενικότερα το εμπόριο φιλίας, μαζί πάντα με τις σημειώσεις και προφανώς με το αζημείωτο… της ψήφου όταν έρθει η στιγμή. Στοιχείο της παρέμβασής της, που αποτελεί σημείο συναγωνισμού με την ΔΑΠ για το ποιος το έχει πιο ανεπτυγμένο και αν και εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στοιχείο άνευ πολιτικής ουσίας, δεν είναι καθόλου έτσι. Μαζί με όλα τα παραπάνω, και αυτό το στοιχείο της δράσης της ΠΑΣΠ μες στις σχολές, έρχεται να υπηρετήσει την αντίληψη του ατομικού δρόμου με τις πελατειακές σχέσεις ή την δημιουργία φιλιών με κριτήριο το προσωπικό όφελος και να απομακρύνει τους φοιτητές από την αναγκαιότητα της συλλογικής πάλης και διεκδίκησης.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, καλούμε τους φοιτητές να απομονώσουν δυνάμεις σαν την ΠΑΣΠ, που θεωρούν τους συλλόγους τσιφλίκια τους, που έρχονται να εξυπηρετήσουν τα μαύρα συμφέροντα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος μες στα πανεπιστήμια. Να μαυρίσουν δυνάμεις που κάνουν τα πάντα για την αποσυγκρότηση και διάλυση των συλλόγων (όπως στην ΑΣΟΕΕ), στερώντας από τους φοιτητές το μοναδικό τους εργαλείο για την συγκρότηση του αγώνα και της αντίστασής τους στην επίθεση. Στον αντίποδα, οι φοιτητές πρέπει μαζικοποιήσουμε την φετινή εκλογική μας διαδικασία, και αυτή να αποτελέσει εφαλτήριο για τους αγώνες μας απέναντι στην επίθεση του συστήματος που μας τάζει ένα μέλλον χωρίς δικαιώματα. Να στηρίξουμε την κατεύθυνση της Αντίστασης και τις Διεκδίκησης, και στις εκλογές και σε όλες τις πολιτικές διαδικασίες των συλλόγων μας, γιατί μόνο μέσα στον συλλόγικό αγώνα βρίσκεται η διέξοδος για την γενιά μας!
