Όλοι στον δρόμο!
139 χρόνια πέρασαν από τότε που οι εργάτες διεκδίκησαν και με το αίμα τους πέτυχαν το 8ωρο και την Κυριακάτικη αργία. Η αιματοβαμμένη απεργία του Σικάγο θυμίζει πως τα δικαιώματα στο καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν θα μας χαριστούν, θα πρέπει να τα διεκδικήσουμε και να τα υπερασπιστούμε με αγώνες!
139 χρόνια μετά, η προοπτική για την εργατική τάξη, τους λαούς και τη νεολαία μοιάζει μαύρη. Με τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν, με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να οξύνονται με επίκεντρο το μέτωπο στην Ουκρανία, με την κούρσα εξοπλισμών να παίρνει νέες διαστάσεις και με την «εκεχειρία» να μεταφράζεται σε αντεπιθέσεις, οι λαοί προετοιμάζονται για έναν νέο κύκλο αιματοχυσίας. Την ίδια στιγμή η σφαγή του ηρωικού λαού της Παλαιστίνης συνεχίζεται αδιάκοπα, με χιλιάδες νεκρούς και αμέτρητους τραυματίες.
Σε αυτή τη συγκυρία, «γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα», γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαν οι ιμπεριαλιστές να στείλουν τους λαούς να σφαγιαστούν χωρίς αντίσταση. Στους χώρους δουλειάς κυριαρχεί ο «ακήρυχτος πόλεμος» των εργοδοτικών εγκλημάτων, με πάνω από 50 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2025. Οι τελευταίοι νόμοι που έχουν περαστεί, με κορωνίδα τους ν.5053 (ν. Γεωργιάδη), ν.4048 (νόμος Χατζηδάκη) και ν. 5163 (νόμος για τον κατώτατο μισθό), βάζουν στο στόχαστρο την 8ωρη και 5ημερη εργασία νομιμοποιώντας το 13ωρο και την 6ημερη εργασία, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα στην απεργία, καθώς και τον κατώτατο μισθό, δίνοντας ψίχουλα και νομιμοποιώντας τους μισθούς πείνας και την εξαθλίωση σε μία περίοδο που η ακρίβεια μαστίζει, που το μέσο νοικοκυριό δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του ανάγκες.
Η νεολαία βρίσκεται στο στόχαστρο του συστήματος στο σύνολό της. Η εργαζόμενη νεολαία, στέλνεται μαζικά στη μαύρη, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, με τα ελαστικά ωράρια και την επισφάλεια μαζί με τις άθλιες συνθήκες και τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας να συνθέτουν το κάδρο του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα που ετοιμάζεται να απορροφήσει το σύνολο της νεολαίας που προέρχεται από φτωχές και λαϊκές οικογένειες.
Εμείς, οι φοιτητές βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη λυσσαλέα επίθεση του συστήματος στα πανεπιστήμια. Με τις διαγραφές προ των πυλών, με τη θεσμοθέτηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ετοιμάζουν μία νέα πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της εντατικοποιημένης καθημερινότητας που δεν θα σηκώνει κανείς μας κεφάλι, την πραγματικότητα των ολοένα και πιο σκληρών ταξικών φραγμών που θα διώχνουν μαζικά συμφοιτητές μας από λαϊκές οικογένειες έξω από τα πανεπιστήμια, την πραγματικότητα των διδάκτρων και του χτυπήματος του φοιτητικού συνδικαλισμού και τη διαγραφή ως ενδεχόμενη ποινή σε πειθαρχική διαδικασία. Και όλα αυτά σε μια φάση όπου οι μισοί από εμάς αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε για να μπορέσουμε να σπουδάσουμε!
Την ίδια στιγμή που η επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας εντείνεται, που αγωνιστές διώκονται για συνδικαλιστική δράση και απειλούνται με απόλυση, που η καταπάτηση του ασύλου γίνεται καθημερινό φαινόμενο, που η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής βαθαίνει, εμείς δεν πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι.
Υπάρχει ο δρόμος εκείνος που ανέδειξαν και οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις καταγγελίας του εγκλήματος των Τεμπών και μπορεί να αποβεί νικηφόρος. Είναι ο δρόμος της οργανωμένης πάλης, ο δρόμος του αγώνα! Της αναμέτρησης με τις δυνάμεις του συστήματος, του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, των εκφραστών σε χώρους σπουδών και δουλειάς, της οργάνωσης στους συλλόγους και της αντίστασης και διεκδίκησης. Αυτόν τον δρόμο πρέπει να χαράξουμε για να μπει φραγμός στα σχέδιά τους, ακολουθώντας το παράδειγμα της Πρωτομαγιάς που φωτίζει τις μεγάλες λεωφόρους των αγώνων μας! Κόντρα στις προσπάθειες του συστήματος να ξεδοντιάσει τον πραγματικό χαρακτήρα της 1ης Μάη και να την μετατρέψει σε μία αργία, ο απεργιακός της χαρακτήρας και ο αιματοβαμμένος αγώνας δεν ξεχνιέται. Όλοι μαζικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις!
