Όλοι/ες στην απεργία και τις κινητοποιήσεις στις 23/2!

Διανύοντας τον 11ο μήνα απαγορεύσεων και απανωτών lockdown, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως η τρέχουσα κατάσταση του ΕΣΥ είναι απόλυτα αναντίστοιχη της κρισιμότητας της φάσης στην οποία έχει περάσει η πανδημία. Η διαχείρισή της αποδεικνύεται καθημερινά πως δεν βασίζεται σε επιδημιολογικά δεδομένα και μοντέλα, αλλά σε μια κατεύθυνση επιδίωξης του μέγιστου κέρδους. Έτσι, τα μέτρα που συνεχώς θεσπίζονται και καταργούνται από την μία μέρα στην άλλη, είναι πια ξεκάθαρο ότι αποτελούν πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, ώστε να εξασφαλίσει πως θα επιβαρυνθεί με το μικρότερο δυνατό -πολιτικό και όχι μόνο- κόστος. Όσο κι αν περηφανεύονται ότι δρουν αποκλειστικά με γνώμονα και στόχο την δημόσια υγεία, οι επιλογές αυτές δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με την προστασία της. 

Τι σχέση μπορεί να έχουν, όταν ο νούμερο 1 πυλώνας της δημόσιας υγείας, το ΕΣΥ, βρίσκεται σε ίδια και χειρότερη κατάσταση από την έναρξη της πανδημίας; Φυσικά η διάλυσή του δεν οφείλεται μόνο στην επιβάρυνση και τις αυξημένες απαιτήσεις της πανδημίας, μιας και αποτελεί πάγια τακτική της εκάστοτε κυβέρνησης να αφήνει την υγεία να ρημάζει, και συνεπώς το σύστημα «νοσεί» χρόνια. Παρόλα αυτά, είναι ενδεικτικό πως η κυβέρνηση επέλεξε εν μέσω πανδημίας να μην επιχειρήσει καμία προσπάθεια ενίσχυσης του ΕΣΥ, με τις συνέπειες να είναι καταστροφικές τόσο για τους υγειονομικούς, όσο και για τον λαό που το χρειάζεται όσο ποτέ: Γιατροί, νοσηλευτές και λοιποί εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, εργάζονται με εξοντωτικούς ρυθμούς και ελαστικά ωράρια, στερούνται των απαραίτητων μέσων ατομικής προστασίας, δεν παίρνουν τις άδειες που δικαιούνται, νοσούν οι ίδιοι και θρηνούν συναδέλφους. Εισπράττουν ως «ευχαριστώ» τα χειροκροτήματα αρχικά της Μαρέβας Μητσοτάκη και ύστερα, όταν ζητούν τα αυτονόητα, την καταστολή από τα γκλομπ της αστυνομίας, τις διώξεις συνδικαλιστών και τις εκδικητικές μεταθέσεις – απολύσεις για κινητοποιήσεις. Από την άλλη μεριά, ο λαός στερείται ένα από τα πιο ζωτικά δικαιώματά του, αυτό στην περίθαλψη και την υγεία. Με τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να πεθαίνει από covid εκτός ΜΕΘ, νοσοκομεία να μετατρέπονται σε «μίας νόσου» (και συνεπώς τους θανάτους από άλλα νοσήματα να αυξάνονται κατά 7000!), τα τεστ να γίνονται με το σταγονόμετρο και το αρχικό πρόγραμμα εμβολιασμού να έχει πάει περίπατο, το δικαίωμα στην περίθαλψη αμφισβητείται πιο άμεσα από ποτέ.

Την ίδια στιγμή που λαός και νεολαία αναγκάζονται να συνωστίζονται σε χώρους εργασίας, σχολεία, ΜΜΜ, η κυβέρνηση απαντά με πρόστιμα, απαγορεύσεις και αυστηρά lockdown. Είναι προφανές πως για αυτήν είμαστε αναλώσιμοι και χρησιμεύουμε μόνο  όταν καταναλώνουμε και όταν εργαζόμαστε. Κάθε αντίδραση στα σχέδια της, αντιμετωπίζεται με καταστολή. Η επίθεση που εξαπολύεται σε όλους τους χώρους, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης, διευκολύνεται από την απουσία μας από τους συλλογικούς μας χώρους. Με τους φοιτητές μακριά από τις σχολές τους για μήνες, ψηφίστηκε ένα από τα πιο ταξικά νομοσχέδια. Το άνοιγμα των σχολών, με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ως προϋπόθεση, είναι επομένως επιτακτικό και πρέπει να εντάσσεται και αυτό στον αγώνα του λαού για μέτρα προστασίας από την πανδημία.  Η υγεία είναι ζήτημα παλλαϊκό και οφείλουμε να την υπερασπιστούμε όλοι μαζί, δίπλα στους υγειονομικούς και όλους τους εργαζόμενους, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, παλεύοντας παράλληλα να επιστρέψουμε στους συλλόγους μας και να τους πάρουμε πάλι στα χέρια μας.

Να στηρίξουμε των αγώνα των εργαζομένων και την απεργία τους!