Να μη ζήσουμε σα δούλοι! Δουλειά και ζωή με δικαιώματα!
26/11 ΑΠΕΡΓΙΑ!
Την ίδια περίοδο που οι εργαζόμενες λαϊκές μάζες, η νεολαία και συνολικά ο λαός μας βαρυγκωμάνε υπό το βάρος της πανδημίας, τόσο όσον αφορά την ίδια την υγεία τους, όσο και το τι μέλει γενέσθαι με τις δουλειές και το εισόδημά τους (αν αυτό ισχύει για όσους εργάζονταν, ας μη μιλήσουμε για τους ανέργους...) ως θύματα του lockdown, η κυβέρνηση δείχνει ότι στην προώθηση της επίθεσης και το ξεθεμελίωμα των δικαιωμάτων δε θα υπάρξει κανέναν έλεος. Ακριβώς την ώρα που η κυβέρνηση αφήνει το λαό ανοχύρωτο, χωρίς ΜΕΘ, προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού και μ’ ένα διαλυμένο σύστημα περίθαλψης στο «κόκκινο», να τα βγάλει πέρα ουσιαστικά μόνος του μπροστά στον ιό, έρχεται ο Βρούτσης (Υπ. Εργασίας) να φέρει το νέο αντεργατικό τερατούργημα για λογαριασμό της. Αξιοποιεί ουσιαστικά την «εμπειρία» της από το lockdown της προηγουμένης άνοιξης, όπου πέρασε το νόμο Κεραμέως για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βαθαίνοντας τους ταξικούς φραγμούς στο σχολείο, και τον χουντικής έμπνευσης και καταβολών νόμο για την περιστολή του δικαιώματος στη διαδήλωση. Κάνει δηλαδή, για άλλη μια φορά, την πανδημία ευκαιρία!
Η άγρια καταστολή που εξαπέλυσε η κυβέρνηση τη 17 Νοέμβρη, για λογαριασμό του συστήματος που υπηρετεί, αποδεικνύει ότι συμπλήρωμα της πολιτικής που γκρεμίζει δικαιώματα είναι η προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού και της νεολαίας, ώστε να καταπνιγεί η δίκαιη οργή τους και οι αγώνες. Ωστόσο, απέναντι στην απόλυτη βαρβαρότητα που μας τάζουν, μόνη διέξοδος είναι η μαζικοποίηση και οργάνωση της πάλης μας! Οι κινητοποιήσεις του Πολυτεχνείου κατόρθωσαν να σπάσουν την απαγόρευση που επιχείρησαν να επιβάλουν, χρησιμοποιώντας με προκλητική υποκρισία το επιχείρημα του υγειονομικού κινδύνου – στον οποίο οι ίδιοι μας αφήνουν εκτεθειμένους. Χρειάζεται να βαδίσουμε στον δρόμο των αγώνων, κόντρα στην τρομοκρατία, και να βγούμε στον δρόμο και την 26η του Νοέμβρη, ημέρα απεργίας ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα.
Μέσα σε όλα που θα φέρει το νομοσχέδιο (ν/σ) του Βρούτση στο εργασιακό τοπίο, σύμφωνα με τους άξονες που παρουσιάστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο, διακρίνεται ως κύρια γραμμή που θα τον διέπει, η τομή με «αυτό που υπήρχε», ως υπόλειμμα ταξικών συσχετισμών περασμενών δεκαετιών απ’ την πλευρά του εργατικού κινήματος και η θεμελίωση και με τη βούλα του νόμου, του «νέου», αυτού που «ορίζει» η εποχή και ο σημερινός συσχετισμός δύναμης, δηλαδή η πλήρης ελευθερία και ασυδοσία του κεφαλαίου πάνω στον εργαζόμενο και την εργατική δύναμη. Θεμελιώνει την «νέα εποχή» που ξημερώνει για τον κόσμο της δουλείας μετά την πανδημία, αλλά που οι όροι της δημιουργούνται (και) μέσα σε αυτή, αξιοποιώντας την ως καταλύτη για πιο γρήγορα άλματα και επιταχύνσεις. Ενδεχομένως, σε κάποιους ο όρος «εργασιακός μεσαίωνας» που περιγράφουμε αυτό το «νέο» (και πόσο «νέο» είναι τελικά;), να φαίνονται λόγια «μειοψηφιών». Ας ρωτήσουν όμως τις πλειοψηφίες των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στη χώρα μας, τους ντελιβεράδες, τους εργαζομένους στον τουρισμό, στην εστίαση και σε πόσα άλλα, που βιώνουν από πρώτο χέρι την ταξική εκμετάλλευση και ήδη τις «καινοτομίες» του Βρούτση, με τη δαμόκλειο σπάθη του «μη μιλάς, για να μη βρεθείς στο δρόμο» πάνω απ’ τα κεφάλια τους, και θα πάρουν τις απαντήσεις τους.
Στα κυριότερα σημεία του μεταξύ άλλων, το επικείμενο ν/σ προβλέπει:
1. Απελευθέρωση του ωραρίου με παραχώρηση δικαιώματος στις επιχειρήσεις να απασχολούν τους εργαζομένους ως και 10 ώρες ημερησίως, χωρίς προσθετή αμοιβή. Η υπερωρία δηλαδή γίνεται κανονικότητα, το 8ωρο αποτελεί «αναχρονισμό» και συνδυαζόμενο αυτό με τη μεγιστοποίηση της τηλεργασίας λόγω πανδημίας και τα «ευέλικτα ωράρια», ο εργαζόμενος γίνεται πραγματικά λάστιχο. Φυσικά, ο Βρούτσης δε μας λέει κάτι καινούργιο, απλά πλέον τα αφεντικά δε θα χρειάζεται να συνεχίσουν στα κρυφά (;), αυτό που χρόνια τώρα συμβαίνει. Θα χαίρουν κάθε προστασίας του κρατικού μηχανισμού.
2. Προσθήκη περισσότερων κλάδων στους οποίους επιτρέπεται η εργασία την Κυριακή.
Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε ότι, όποιες αναφορές σε «ανταποδόσεις», όπως περισσότερες άδειες, ρεπό και αύξηση των κρατικών αργιών, δεν αποτελούν παρά στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και κατάφωρα ψέματα για τη συντριπτική πλειοψηφία τους που θα κληθεί να δουλεύει υπό το νέο καθεστώς. Γιατί να μας λυπηθούν; Ίσα ίσα τώρα δε χρειάζεται να τηρούν ούτε τα προσχήματα…
3. Τυπική γίνεται πλέον η ισχύουσα προειδοποίηση απόλυσης. Σύμφωνα με το ν/σ, και μόνο με την ανακοίνωσή της στον εργαζόμενο, θα του απαγορεύεται η προσέλευση στο χώρο εργασίας για το 6μηνο που προβλέπει σήμερα ο νόμος. Περισσότερη απομόνωση των εργαζομένων, ώστε να μη συζητήσουν, να μη «διασαλευτούν» οι συνειδήσεις των υπολοίπων, για να μην υπάρξουν αγώνες για επαναπροσλήψεις.
4. «Δικαίωμα» στην συνδικαλιστική δράση, θα έχουν μόνο όσες συνδικαλιστικές ενώσεις έχουν απογραφεί στο «Γενικό Μητρώο». Βαθαίνει δηλαδή, ο έλεγχος και η παρέμβαση του κράτους στα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων και το «φακέλωμα».
5. Καθιερώνεται η υποχρέωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ηλεκτρονική δυνατότητα συμμετοχής σε Γ.Σ. και ψηφοφορίες, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας. Ο (υποχρεωτικός πλέον) τηλεσυνδικαλισμός προχωράει, ωθώντας σε ακόμα μεγαλύτερη αποστοίχιση από τα όργανα πάλης, καταργώντας επί της ουσίας την έννοια της Γενικής Συνέλευσης. Προετοιμάζεται παράλληλα το έδαφος και για περαιτέρω κινήσεις στον φοιτητικό συνδικαλισμό.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, πιστεύουμε ότι η συζήτηση για το νομοσχέδιο-έκτρωμα του Βρούτση πρέπει να μας απασχολήσει. Και όχι με μια «φιλολογική» έννοια ή επειδή «η νεολαία πρέπει να έχει σφαιρική ενημέρωση». Επειδή, ό,τι έρχεται μας αφορά άμεσα. Τόσο επειδή θα επηρεάσει τους εργαζόμενους γονείς μας, με ότι συνέπειες θα έχει αυτό για τη δυνατότητα μας να σπουδάζουμε, αλλά και όσους από μας αναγκαζόμαστε ήδη να δουλεύουμε γιατί «τα λεφτά δε βγαίνουν», και καθολικά όλους μας ανεξαιρέτως, σε σχέση με το θα αντιμετωπίσουμε ως μελλοντικοί εργαζόμενοι, αφού όλα αυτά, για εμάς κατά βάση έρχονται.
Οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ενώ κάλεσαν την απεργία δεν προβαίνουν σε απεργιακά καλέσματα ώστε να μαζικοποιηθεί και να γίνει υπόθεση των εργαζόμενων και όλου του λαού. Η στάση αυτή αποτελεί εγγύηση ήττας, μιας και μόνος δρόμος είναι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, να μπούμε στην διαδικασία της πάλης και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας!
Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να έχουμε! Τόσο για το βάθος και την ένταση της επίθεσης, όσο και για το πού βρίσκονται οι «απαντήσεις» στον μονόδρομο της μαυρίλας και της μιζέριας που μας ρίχνει το σύστημα, επειδή εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Είναι πολλή η «σκουριά» που πρέπει να πεταχτεί, αλλά για μας, μόνο μέσα από την κίνηση μας θα πεταχτεί αυτή η «σκουριά», μόνο προχωρώντας το δρόμο της αντίστασης και της πάλης θα αρχίσουμε να δημιουργούμε τις «απαντήσεις» που τόσο έχουμε ανάγκη. Ο δρόμος δε θα ‘ναι εύκολος, θα ναι μακρύς και δύσκολος, αλλά είναι ο μοναδικός δρόμος για να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε και να ζήσουμε με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Να τον βαδίσουμε αυτό το δρόμο!
- Να μην περάσει το κατάπτυστο νομοσχέδιο του Βρούτση!
- Όχι στη νέα αντεργατική βαρβαρότητα - Κάτω τα χέρια από τις συνδικαλιστικές ελευθέριες.
- Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική της φτωχοποίησης και των ταξικών φραγμών.
- Ίση-πλήρης-δωρεάν πρόληψη και περίθαλψη για όλο το λαό. Νέες απλές κλίνες και κλίνες ΜΕΘ! Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού! Δωρεάν τεστ για όλους!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ στις ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ 26/11, τηρώντας όλα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας!
