Έντονη συζήτηση διεξάγεται τις τελευταίες μέρες σχετικά με την αναβολή της εισόδου της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (ΟΠΠΙ) στα ΑΕΙ. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι το μέτρο παγώνει επ αόριστον, ενώ ο υφυπουργός Παιδείας Συρίγος το μεταθέτει για τον Νοέμβριο και ο υπουργός ΠροΠο Χρυσοχοΐδης δηλώνει πως «προκύπτουν εύλογες σκέψεις για το πως θα γίνει το όλο εγχείρημα».

Είναι φανερό πως υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις, διαφωνίες και αντιπαραθέσεις στα αστικά επιτελεία για το αν, πότε και πως θα προχωρήσει η ίδρυση και εγκατάσταση της ΟΠΠΙ. Οι ανησυχίες αυτές έχουν να κάνουν με το φόβο του συστήματος ενός γενικευμένου ξεσπάσματος της νεολαίας ως αποτέλεσμα της πίεσης και της εντεινόμενης επίθεσης εναντίον της.

Ο νόμος Κεραμέως, ο οποίος έχει προκαλέσει τις μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) και η μείωση εισακτέων φέτος σε συνδυασμό με τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης και το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα για τη νεολαία που δικαίως τρομάζουν την κυβέρνηση.

Αναλυτικότερα, έχοντας δεδομένο το υπόστρωμα που δημιούργησαν οι τέσσερεις μήνες φοιτητικών κινητοποιήσεων ελλοχεύει ο κίνδυνος , για το σύστημα, σύνδεσής τους με την πάλη ενάντια στο ν/σ Χατζηδάκη, το οποίο αποτελεί κεντρικό μέτωπο και επιδίωξη της κυβέρνησης. Ειδικά, όταν αυτά που φέρνει αφορούν μεγάλη μερίδα ήδη εργαζόμενων φοιτητών και νέων, αλλά και επειδή διαμορφώνει συνολικά ένα εφιαλτικό εργασιακό τοπίο για όλους τους μετέπειτα εργαζόμενους.

Επιπλέον, η εφαρμογή της ΕΒΕ από φέτος σε συνδυασμό με το κλείσιμο τμημάτων αναμένεται να αφήσει εκτός τριτοβάθμιας 25 με 30 χιλιάδες μαθητές, γεγονός που προκαλεί οργή σε γονείς και υποψηφίους και εγκυμονεί ξεσπάσματα, ιδίως μετά το καλοκαίρι.

Φαίνεται λοιπόν, πως η κυβέρνηση προκειμένου να προωθήσει την «ουσία» των ταξικών, αντιδραστικών νομοθετημάτων χωρίς πολλές αντιδράσεις, εξετάζει τακτικές αναδιπλώσεις σχετικά με το ζήτημα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.

Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Ο πιο σημαντικός παράγοντας που έχει δώσει υπόσταση στους φόβους αυτούς του συστήματος είναι το φοιτητικό κίνημα, το οποίο βγήκε στο προσκήνιο με μαζικότητα και διάρκεια όλο το προηγούμενο διάστημα. Όπως επίσης και οι μαζικότατες και οργισμένες διαδηλώσεις νεολαίας μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης. Η αναδίπλωση της κυβέρνησης τον Απρίλη, αλλά όπως φαίνεται και γενικότερα, σχετικά με την ΟΠΠΙ, αποτελεί μία πρώτη πολιτική επιτυχία του φοιτητικού κινήματος και αποδεικνύει ότι οι αγώνες φέρνουν αποτέλεσμα και πως το σύστημα δεν είναι παντοδύναμο και ανίκητο.

Ωστόσο, γίνεται κατανοητό ότι υπάρχει ακόμα μεγάλος δρόμος που πρέπει να διανυθεί για την απόκρουση της επίθεσης και τη συνολική ανατροπή του νόμου.

Το φ.κ. χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί σε όλα τα επίπεδα και μέσα από τα όργανά του, τους Συλλόγους και τις Γενικές Συνελεύσεις να συνεχίσει τον αγώνα. Δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός, αλλά ένταση και όξυνση της πάλης με επίδικο, σε αυτή τη φάση, την εναντίωση στην ΕΒΕ και τη δημιουργία πανεκπαιδευτικού μετώπου μαζί με μαθητές και εκπαιδευτικούς.