Πάνω από δύο μήνες έχουν περάσει από την ανακοίνωση του ΠΔ 85/22 που μεταξύ άλλων εξισώνει τα πτυχία των δραματικών σχολών με απολυτήρια λυκείου. Πάνω από δύο μήνες που οι καλλιτέχνες και οι σπουδαστές των δραματικών σχολών έχουν βγει στο δρόμο και παλεύουν ενάντια στο διάταγμα.

Το διάταγμα αυτό αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα στα ήδη πολυχτυπημένα επαγγελματικά δικαιώματα των ηθοποιών, των χορευτών και των αποφοίτων των σχολών κινηματογράφου. Η πραγματικότητα έτσι των εργαζομένων στην τέχνη γίνεται ακόμη δυσκολότερη και με λιγότερα δικαιώματά από ότι πριν.

Μετά από μαζικότατες διαδηλώσεις, καταλήψεις και κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών στην Αθήνα και όχι μόνο, η κυβέρνηση συναντήθηκε με αντιπροσωπεία των καλλιτεχνικών σωματείων στο Μέγαρο Μαξίμου στις 15/2.

Στη συνάντηση αυτή, στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου και για να κατευνάσει την οργή και τις κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών ο πρωθυπουργός έκανε μια σειρά από εξαγγελίες σχετικά με τις καλλιτεχνικές σπουδές και τα δικαιώματά των εργαζομένων του πολιτισμού. Οι «λύσεις» και οι «διακηρύξεις» Μητσοτάκη μόνο οργή μπορούν να προκαλέσουν, αφού αποτελούν εμπαιγμό προς τον κόσμο που αγωνίζεται. Αφού επεσήμανε πόσο «δεν έχουν καταλάβει» το ΠΔ οι καλλιτέχνες τόλμησε να θέσει για άλλη μια φορά και το ζήτημα της κατάργησης του άρθρου 16 του συντάγματος στη βάση της αναγνώρισης των δικαιωμάτων των αποφοίτων από τις ιδιωτικές σχολές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Με πρόσχημα το άρθρο 16 ισχυρίστηκε πως δε θα μπορούσαν να αναγνωριστούν επαγγελματικά δικαιώματα ίσα με τους αποφοίτους των ΑΕΙ αφού δεν επιτρέπεται η λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ. Η δήθεν αδυναμία αναγνώρισης επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των καλλιτεχνικών σχολών δεν είναι παρά μία δικαιολογία για να ικανοποιήσει τους χρόνιους πόθους του συστήματος που θέλει διακαώς την κατάργηση του άρθρου 16 στο πλαίσιο της διάλυσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των φοιτητών και την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης όπως την ξέρουμε.

Την κατάργησή του άρθρου 16 έχουν αποτρέψει οι μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις του 2006-2007 και από τότε ολοένα και συχνότερα η συζήτηση επανέρχεται στο δημόσιο διάλογο. Είτε απευθείας, είτε πλαγίως οι διαφορές κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει να καταργήσουν το άρθρο 16 με πιο πρόσφατες τις μεταρρυθμίσεις που επιτρέπουν την ίδρυση ξενόγλωσσων προγραμμάτων σπουδών στα ΑΕΙ (που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ). Η κατάργηση του άρθρου 16 θα ανοίξει διάπλατα το δρόμο για την περαιτέρω διάλυση του δικαιώματος στις σπουδές και θα φέρει σίγουρα ακόμη μεγαλύτερη μείωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια, ενώ παράλληλα θα αποτελέσει και προπομπό της επέκτασης ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην εκπαίδευση (λχ διεύρυνση των διδάκτρων, πλήρης κατάργηση του δωρεάν πλέγματος - σίτιση, στέγαση, μεταφορές).

Είναι ανάγκη όλοι οι φοιτητές να υπερασπιστούμε την δημόσια δωρεάν παιδεία και να αντισταθούμε στην διάλυση των σπουδών, των δικαιωμάτων και του μέλλοντος μας. Πρέπει να στηρίξουμε μαζικά και ουσιαστικά τον αγώνα των εργαζομένων στον πολιτισμό και των σπουδαστών των καλλιτεχνικών σχολών και να διεκδικήσουμε την κατάργηση του ΠΔ/85. Να μην πέσει το κίνημα στην παγίδα της τροποποίησης του ΠΔ και της συνδιαλλαγής με βάση τις επιδιώξεις του συστήματος, το οποίο και θα προχωράει την επίθεση και θα καταστέλλει την οργή.

Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και να μαζικοποιηθεί ακόμα παραπάνω. Πρέπει να πάει κόντρα στην εκλογολαγνεία, τις λογικές της ανάθεσης που έχουν εμφανιστεί και της συνδιαλλαγής με το υπουργείο και την κυβέρνηση (που ολοένα και περισσότερο βάζουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των καλλιτεχνικών σωματείων). Μόνο έτσι μπορεί ο αγώνας να έχει νίκες.