Δεκατέσσερα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη του 2008 από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, το καπιταλιστικό σύστημα που όπλισε το χέρι του Κορκονέα, συνεχίζει να στοχεύει τον λαό και τη νεολαία.

Η επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις έχει οξυνθεί ακόμα περισσότερο. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας το έργο κάθε προηγούμενης τσακίζει το λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές. Η εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων Κεραμέως έχει πετάξει μέσω της ΕΒΕ δεκάδες χιλιάδες φοιτητές έξω από τα πανεπιστήμια και θα πετάξει ακόμα περισσότερους μέσω των διαγραφών στα ν+ν/2. Οι συγχωνεύσεις και τα λουκέτα που δρομολογούνται, το χτύπημα στα πτυχία και η αποσύνδεσή τους από τα επαγγελματικά δικαιώματα δείχνουν τις διαθέσεις του συστήματος. Αυτή η παιδεία των λίγων και εκλεκτών που οικοδομείται μπορεί να εμπεδοθεί μόνο με ξύλο και τρομοκρατία. Για αυτό φέρνουν την αστυνομία στις σχολές, για αυτό καταργούν συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες, για αυτό περνούν φοιτητές από πειθαρχικά και φοιτητοδικεία.

Το σύστημα θέλει πειθαρχημένους φοιτητές που θα γίνουν στο μέλλον υπάκουοι εργαζόμενοι. Που θα δέχονται τις αντεργατικές πολιτικές χωρίς να σηκώνουν κεφάλι. Που δε θα αντιδρούν στην ακρίβεια που επελαύνει, τον πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν. Θέλει να τρομοκρατήσει τον λαό και τη νεολαία. Με την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και της πολιτικής ζωής θέλει να περιορίσει τις αντιστάσεις του λαού και της νεολαίας. Έχει ψηφίσει νόμους που ποινικοποιούν τις διαδηλώσεις, έχει βγάλει τις απεργίες στην παρανομία, προσπαθεί να καταργήσει τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Χτυπάει μέσω των δυνάμεων της αστυνομίας με λύσσα τις διαδηλώσεις, τις πνίγει στα χημικά και τα δακρυγόνα. Σέρνει στα δικαστήρια αγωνιστές που διαδήλωναν και τους φορτώνει στημένα κατηγορητήρια.

Το σύστημα φοβάται την εξέγερση του ΄08, τη νεολαία και τον λαό που ξεχύθηκε στους δρόμους και διαδήλωσε ενάντια στη δολοφονική του πολιτική. Για αυτό απαγόρευσε τις διαδηλώσεις το 2020, για αυτό έσυρε σε δίκες δεκάδες αγωνιστές σε μια σειρά πόλεις της Ελλάδας. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για μια νεολαία που για βδομάδες ήταν σε διαδηλώσεις και μαζικές καταλήψεις. Που ξέσπασε ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καταστολή, που ψηλάφησε τη διέξοδο των αγώνων και της αντίστασης. Σε αυτό τον δρόμο πρέπει να βαδίσουμε και εμείς σήμερα. Όχι με όρους «μνημόσυνου». Με ουσιαστικούς πολιτικούς όρους. Να παλέψουμε ενάντια στην πολιτική που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία και τον πόλεμο. Ενάντια στην πολιτική της φασιστικοποίησης και της καταστολής. Με την ώθηση των διαδηλώσεων του Πολυτεχνείου να μαζικοποιήσουμε τις γενικές μας συνελεύσεις, να κατέβουμε στους δρόμους να διαδηλώσουμε. Να μην περιοριστούμε στο στενό «αντιμπατσικό» πλαίσιο. Να εναντιωθούμε συνολικά στο σύστημα και να παλέψουμε για σπουδές – δουλειά – ελευθερίες.

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!