Κοινοί αγώνες των λαών ενάντια σε πόλεμο, ιμπεριαλισμό, εθνικισμό

Όχι στον αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό

Τον τελευταίο μήνα οι λαοί στις δύο πλευρές του Αιγαίου έχουν γίνει μάρτυρες στο τελευταίο επεισόδιο των ανταγωνισμών για το μοίρασμα της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Επεισόδιο που παραλίγο να αποκτήσει και «θερμό» χαρακτήρα μετά τη σύγκρουση δύο φρεγατών, όπως έχει διαρρεύσει.

Η διαρκής οικονομική κρίση του συστήματος, που οξύνθηκε ταχύτατα εξαιτίας της πανδημίας, ανεβάζει την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (κύρια ΗΠΑ-Ρωσίας, με ενεργό συμμετοχή των Ευρωπαίων) για την κατάκτηση αντίστοιχων «σφαιρών επιρροής» και την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου. Αυτοί αναπαράγουν και δυναμιτίζουν την αντιπαράθεση των εξαρτημένων αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Κάθε είδους τυχοδιωκτικές και επιθετικές κινήσεις πραγματοποιούνται και από τις δυο πλευρές και όχι μόνο από την τουρκική, όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυρίαρχη προπαγάνδα. Από τη μία πλευρά έχουμε το τουρκικό κράτος που επαναδιαπραγματεύεται το ρόλο της στην περιοχή με τους μεγάλους παίκτες, διατυπώνει το επεκτατικό ιδεολόγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας», βγάζει ερευνητικά πλοία συνοδεία πολεμικού στόλου στη Μεσόγειο, αμφισβητεί συνθήκες και «απλώνει» στρατιωτικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Από την άλλη πλευρά, το ελληνικό κράτος, πιστό στην πολιτική του «καλού παιδιού» προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, δε διστάζει να αναπτύξει αντίστοιχες στρατιωτικές δυνάμεις πολύ έξω από τα χωρικά ύδατα, οριοθετεί ΑΟΖ και προετοιμάζει αγωγούς μεταφοράς υδρογονανθράκων επιχειρώντας την περικύκλωση της Τουρκίας. Επικαλείται επιλεκτικά το «διεθνές δίκαιο» μόνο όταν το συμφέρει, εκφράζει όνειρα για μετατροπή του Αιγαίου σε κλειστή ελληνική «λίμνη» και τριπλασιαμό του χώρου οικονομικής κυριαρχίας του. Για άλλη μια φορά μόνος κερδισμένος βρίσκεται ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας, είτε λαμβάνει ρόλο διαμεσολαβητή (Γερμανία), είτε παρεμβαίνει με στρατιωτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Γαλλία).

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε κάθε νέο άνθρωπο ότι ο συγκεκριμένος ανταγωνισμός δεν αφορά την τεράστια πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας σε Ελλάδα και Τουρκία. Τα λεγόμενα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι πανεθνικά, αλλά αφορούν μονάχα τη μεγαλοαστική τάξη και το κράτος της, που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής. Τα όποια κοιτάσματα ορυκτών καυσίμων υπάρχουν θα γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης για μια χούφτα ξένων πετρελαϊκών εταιρειών (Total, Exxon Mobil, ENI), με το ντόπιο κεφάλαιο να παίρνει ανταλλάγματα για το ρόλο που αναλαμβάνει να παίξει και για τα «οικόπεδα» που παραχωρεί.

Το κλίμα εθνικής ομοψυχίας που προσπαθεί να χτίσει η κυβέρνηση έρχεται να καθυποτάξει τις λαϊκές αντιδράσεις σε μια περίοδο που το σύστημα περνάει μεγάλα ζόρια, ενώ έχει ως συμπλήρωμα τη μεγαλύτερη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Τα κρούσματα και οι θάνατοι από κορωνοϊό αυξάνονται πολύ γρήγορα, κάθε μέρα έχουμε φονικές πυρκαγιές και πλημμύρες, ο τουρισμός είναι αναιμικός, επιχειρήσεις κλείνουν ή υπολειτουργούν, η ανεργία μεγαλώνει. Η επίθεση προς τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μαθητές και τους φοιτητές αναβαθμίζεται με κάθε νέο νομοσχέδιο που περνάει, με κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, με κάθε εξεταστική-σφαγείο. Το ενδεχόμενο ξεσηκωμού μπροστά στον ακόμα πιο δύσκολο χειμώνα τρομάζει τα επιτελεία τους.

Οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά έχουν σοβαρές ευθύνες. Όσοι υποτιμούν το ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης, όσοι παραβλέπουν την ιμπεριαλιστική παρέμβαση, αφήνουν απροετοίμαστο το λαό και αρνούνται την ανάγκη αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που θα ακυρώσει τα αντιδραστικά σχέδια. Όσοι υπερθεματίζουν των «εθνικών» -αστικών για την ακρίβεια- διεκδικήσεων, ευνοούν την υποταγή του λαού στην κυβερνητική πολιτική και την εργοδοσία, ενώ δίνουν συναίνεση στην προετοιμασία του πολέμου.

Οι λαοί σώζουν τους λαούς! Το «διεθνές δίκαιο» είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ιμπεριαλιστών. Καμία επίκληση σε αυτό δεν προσφέρει την ειρήνη. Δεν έχουμε κανένα λόγο να ομοψυχούμε με την αστική τάξη που εκμεταλλεύεται το λαό και είναι διατεθειμένη να μας σύρει σε έναν άδικο πόλεμο. Κανένας ιμπεριαλιστής, δυτικός ή ανατολικός, δεν πρόκειται να προασπίσει την ειρήνη και τα λαϊκά δικαιώματα. Ο μόνος σύμμαχός μας είναι ο λαός της Τουρκίας και των άλλων γειτονικών χωρών, οι πρόσφυγες-μετανάστες που έχουν κοινούς δυνάστες και κοινά προβλήματα με το δικό μας λαό!

  • Όχι στον πόλεμο – ειρήνη και φιλία των λαών

  • Όχι στις ΑΟΖ και τους τυχοδιωκτισμούς των αστικών τάξεων

  • Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ – έξω οι ξένες βάσεις και τα πυρηνικά όπλα