Η μαζική συμμετοχή, κυρίως από τη μεριά της νεολαίας, χαρακτήρισε τη φετινή επέτειο του Δεκέμβρη. Η πορεία, σε αντίθεση με την πρωινή (που απέτυχε να αποκτήσει μαθητικό χαρακτήρα), ήτανε μαζικότερη στην πόλη σε σχέση με προηγούμενα χρόνια. Σίγουρα ρόλο έπαιξε η ένταση της κρατικής καταστολής, το τελεσίγραφο προς τις καταλήψεις, το χτύπημα στην ΑΣΟΕΕ κτλ. Η μαζική παρουσία στο δρόμο αποτελεί μια παρακαταθήκη για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων.

Στη συγκρότηση όμως της διαδήλωσης αναδείχθηκαν σοβαρά προβλήματα. Κατ’ αρχάς, η απαίτηση του αναρχικού χώρου με το «έτσι θέλω» να τεθεί επικεφαλής της πορείας, επιβάλλοντας μάλιστα το σχεδιασμό με απαράδεκτες πρακτικές που δεν έχουν σχέση με το λαϊκό κίνημα, μόνο ζημιά προκαλεί σε μια συγκυρία όπου εντείνεται η καταστολή. Από την άλλη μεριά, η Αριστερά και ειδικά οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ, δεν μπορούν να συγκροτήσουν μια ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση με το χώρο της αναρχίας, καθώς επέβαλλαν μια προβληματική συνθηματολογία στο μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων (υιοθετώντας την «αντιμπατσική» ατζέντα του αναρχικού χώρου). Τέλος, παρά τη δήθεν «αλλαγμένη» στάση της, η ΚΝΕ ουσιαστικά απείχε από την επέτειο, πολιτικά και πρακτικά. Προκλητική υπήρξε η αστυνομοκρατία, για ακόμα μια φορά.

Η Λαϊκή Αντίσταση - ΑΑΣ και οι Αγωνιστικές Κινήσεις, με συγκροτημένο τρόπο και ανάλογη συνθηματολογία, αντιπαρατέθηκαν στην πολιτική που γεννά την καταστολή και τις κρατικές δολοφονίες. Φώναξαν συνθήματα υπέρ της οργανωμένης πάλης. Στην πορεία συμμετείχαν πίσω από το μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων: η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ, η ΛΑ-ΑΑΣ και οι Αγωνιστικές Κινήσεις-Μαθητική Αντίσταση, η ΟΚΔΕ και η ΣΣΠ-Μαθητική Αντεπίθεση, κοινό μπλοκ των ΛΑΕ-ΑΡΑΝ-Ξεκίνημα-Αναμέτρηση, και η ΑΚ-Μικρόπολις.