Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Μετά από δυο μήνες καραντίνας και ενώ η πανδημία εξελίσσεται ακόμα, καλούμαστε να παρακολουθήσουμε όλες τις κλινικές - εργαστήρια της σχολής και να εξεταστούμε στα μαθήματα. Επιχειρείται να δοθεί η αίσθηση της επιστροφής στην «κανονικότητα», ενώ όμως βιώνουμε εμείς και οι οικογένειές μας όλες τις συνέπειες (οικονομικές, ψυχολογικές κ.ά.) της εξελισσόμενης κρίσης.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ:

Οι φοιτητές υποχρεούνται να βρεθούν στα νοσοκομεία ενώ μια σημαντική μερίδα τους έχει αποκλειστεί στους τόπους διαμονής –ακόμα και στο εξωτερικό- χωρίς καμία μέριμνα για την (έγκαιρη και ασφαλή) επιστροφή τους, μπορεί να έρχονται σε επαφή με άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ή να ανήκουν οι ίδιοι σε αυτές. Μάλιστα οι κλινικές μεταθέτουν ακέραιη την ευθύνη σε εμάς να προμηθευτούμε τα όποια μέσα προστασίας (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά) και γίνεται κανονικά λήψη παρουσιών, σε μια συγκυρία που είναι απαραίτητο κάθε φοιτητής – έστω με ελαφρά συμπτώματα – να παραμένει σπίτι. Ακόμη, τραγικό είναι το γεγονός ότι ερχόμαστε σε επαφή με τους ασθενείς των νοσοκομείων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ευάλωτοι στον ιό, την στιγμή που ανήκουμε σε μια ηλικιακή ομάδα η οποία στην πλειοψηφία της είναι ασυμπτωματική όταν μολύνεται. Με αυτή τη συναναστροφή αυξάνονται οι κίνδυνοι και για το προσωπικό, ιδιαίτερα με τις ελλείψεις που υπάρχουν και για αυτούς σε αποτελεσματικά μέτρα προστασίας. Συνοψίζοντας, η επιλογή να γίνουν οι κλινικές θέτει σε κίνδυνο ασθενείς, προσωπικό και εμάς.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ:

Έρχεται να διεξαχθεί ενώ δεν έχουμε λάβει ακόμη τα συγγράμματά μας (ούτε ένα μήνα πριν), η ύλη έχει «βγει» μέσω ηλεκτρονικών μαθημάτων (με αποκλεισμούς και προβλήματα) χωρίς να συζητιέται καν μείωσή της, δεν υπάρχει πρόγραμμα εξεταστικής και προορίζεται να γίνει με όρους fast track.

Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στην πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώσαμε και βιώνουμε μέσα στην πανδημία. Βρεθήκαμε στο έλεος του ιού με γκρεμισμένο σύστημα περίθαλψης, κλειστήκαμε στα σπίτια μας για δυο μήνες, οι γονείς μας και πολλοί από εμάς μείναμε χωρίς δουλειά και με μειωμένο εισόδημα. Μέσα σε αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση, που έχει να προκύψει εκατό χρόνια, είναι αδιανόητο να καλούμαστε να εξεταστούμε σαν να μην έγινε τίποτα, ενώ ήδη βιώνουμε τις συνέπειες της κρίσης σε μια σειρά επίπεδα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μαθητές στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα προαχθούν στην επόμενη τάξη ή και θα λάβουν απολυτήριο λυκείου χωρίς εξετάσεις.

Το μόνο δίκαιο αίτημα σε αυτές τις συνθήκες είναι να αναγνωριστεί το εξάμηνο και να κατοχυρωθούν τα μαθήματα! Τα εργαστήρια και οι κλινικές πρέπει να θεωρηθούν διδαγμένα! Μόνο έτσι δεν θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της κρίσης. Οι φοιτητές στην Σορβόννη ήδη πέτυχαν να κατοχυρωθούν σε όλους τα μαθήματά τους, δίνοντας το φωτεινό παράδειγμα του τι μπορούμε να πετύχουμε με τους αγώνες μας!

Για να μη χάσει, λοιπόν, κανένας μας το εξάμηνο, να βρεθούμε στη Γενική μας Συνέλευση στα γρασίδια της Ιατρικής και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα, για να διεκδικήσουμε μαζικά και αποφασιστικά: