Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Η πανδημία όχι μόνο δεν έχει καταπολεμηθεί, αλλά γνωρίζει καινούρια έξαρση στην χώρα μας και στις περισσότερες χώρες του πλανήτη. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς, όταν τα μέτρα περιορισμού της από τις εκάστοτε κυβερνήσεις είναι τρομοκρατία, καταστολή και μετακύλιση της ευθύνης στο λαό;

Σε έξαρση, επίσης, και η «κανονικότητα» που προωθεί το σύστημα. «Κανονικότητα», που έχει να κάνει αποκλειστικά με τις λειτουργίες του συστήματος για να υπάρχει και να αναπαράγεται και καμία σχέση δεν έχει με την κανονικότητα στην οποία έχει συμφέρον ο λαός και η νεολαία. Αυτήν όπως θα έπρεπε να είναι, των δικαιωμάτων, της καθολικής πρόσβασης στην υγεία, της ασφαλούς πρόσβασης στην εκπαίδευση. Τέτοιου είδους κανονικότητα είναι ξένη στον καπιταλισμό. Γι’ αυτό και όλα άνοιξαν με ελλιπή εώς καθόλου μέσα προστασίας, με ελλιπέστατη εώς καθόλου ενίσχυση των συστημάτων Υγείας.

Στο στόχαστρο, λοιπόν, ο «ανεύθυνος» λαός και η «ανεύθυνη» νεολαία, που νιώθει ολοένα και παραπάνω να ασφυκτικά σε αυτήν την κατάσταση και ψάχνει τρόπους να αντισταθεί και να αγωνιστεί για να την αλλάξει.

Στην Ιταλία, σε μεγάλες και μικρότερες πόλεις, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί βγαίνουν μαζικά στο δρόμο με αφορμή τα ανεπαρκή μέτρα πρόληψης τα οποία λήφθηκαν για την επιστροφή στα σχολεία. Η κυβέρνηση Κόντε, προκλητικότατα και σε αναντιστοιχία με όσα είχε ανακοινώσει μια προηγούμενη περίοδο, ρισκάρει νέα έξαρση του ιού στην Ιταλία και η νεολαία δικαιολογημένα αντιστέκεται και βγαίνει στο δρόμο.

Στην Αγγλία, η κυβέρνηση απαγορεύει στα σχολεία πλέον αναφορές που συνδέονται με οργανώσεις που έχουν λίγο ή πολύ εκφράσει θέσεις ή απόψεις που σχετίζονται με την ανατροπή του καπιταλισμού. Έχουν κιόλας το θράσος να επικαλούνται χτύπημα στην ελευθερία του λόγου και ότι πρέπει να προληφθεί η υποκίνηση των μαθητών να κάνουν «παράνομες ενέργειες». Ουσιαστικά, πρόκειται για χυδαία ιδεολογική απαγόρευση, για προσπάθεια θωράκισης του συστήματος απέναντι στη νεολαία, που γνωρίζει ότι «βράζει» και αργά ή γρήγορα θα βγει στο δρόμο να διεκδικήσει τη ζωή της.

Στη χώρα μας, οι διαχειριστές του συστήματος τον Μάρτιο μας ζήτησαν χρόνο. Χρόνο, γιατί το Ε.Σ.Υ είναι απροετοίμαστο να αντιμετωπίσει πιθανή έξαρση του ιού. Και ο λαός και η νεολαία «έδωσε χρόνο», όχι γιατί τους εμπιστεύτηκε, αλλά γιατί φοβήθηκε για τη ζωή και την υγεία του. Ταυτόχρονα, είδε πολλαπλά χτυπήματα στα δικαιώματα του, με τηλε-εκπαίδευση σε σχολεία και σχολές, με απαγόρευση των διαδηλώσεων κ.α. Τώρα, και έχοντας πάρει το χρόνο που ζήτησαν, δεν έχουν τίποτα να επιδείξουν σε νέες ΜΕΘ, προσλήψεις μόνιμου ιατρικού προσωπικού, ουσιαστικά μέτρα πρόληψης της εξάπλωσης, προσλήψεις εκπαιδευτικών. Τι έχουν να επιδείξουν; Παγούρια, μάσκες-αερόστατα, 25 μαθητές ανά τμήμα, πολλά «κουνημένα δάχτυλα» περί «ατομικής ευθύνης», τηλε-εκπαίδευση. Και λοιδορούν τις καταλήψεις μας, λοιδορούν τα δίκαια αιτήματα μας, αυτοί και τα εντεταλμένα παπαγαλάκια τους. Απειλούν με μηνύσεις και εισαγγελείς. Απειλούν με υποχρεωτικά τηλε-μαθήματα σε περίπτωση καταλήψεων, με μαθήματα Σάββατα, γιορτές και αργίες. «Εμποδίζουμε την εκπαιδευτική διαδικασία» λένε. Η αλήθεια όμως κρύβεται σε αυτό που δεν λένε. Ότι φοβούνται τους αγώνες και την πολιτικοποίηση μας, ότι τρέμουν τον βαθμό στον οποίο μπορεί να φτάσει η αμφισβήτηση μας απέναντι τους. Και αυτό τους οπλίζει με τόσο θράσος!

Η υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως είπε: «Θεμιτή κάθε θέση και άποψη, αλλά ο διάλογος γίνεται με ανοιχτά σχολεία.» Δυστυχώς για την κυρία Κεραμέως, δεν είναι διάλογος αυτό στο οποίο προσβλέπουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι γνωρίζει μια χαρά τι χρειαζόμαστε. Αν όχι, μπορεί να διαβάσει τα αιτήματα μας και να τα υλοποιήσει. Αλλά δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι το άνοιγμα σχολείων και σχολών με τους όρους που έγινε ή μεθοδεύεται να γίνει είναι αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης και όχι κακής εκτίμησης. Και ξέρουμε επίσης, ότι ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτή η κατάσταση είναι μέσω των αγώνων μας. Έτσι ,λοιπόν, θα «κάνουμε διάλογο». Με τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις μας!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ