Διαγραφές Φοιτητών - Όρια Σπουδών // Όχι στην Παιδεία των Ταξικών Φραγμών

Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την τεχνική εκπαίδευση και την ανακοίνωση για τον νέο νόμο πλαίσιο που είναι στα σκαριά, το υπουργείο παιδείας έρχεται να προωθήσει ακόμη περισσότερο την επίθεση στα πιο φτωχά φοιτητικά στρώματα, επαναφέροντας στον δημόσιο διάλογο τα όρια φοίτησης. Στο υπουργικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε στις 22/12, η Κεραμέως ανακοίνωσε, ότι δρομολογεί τις διαγραφές φοιτητών στα ν+0,5ν έτη φοίτησης. Συνεπώς σε μια σχολή τετραετούς φοίτησης, ένας φοιτητής θα διαγράφεται στα 6 χρόνια και πάει λέγοντας.

Το σύστημα λοιπόν, μέσω της κυβέρνησης της ΝΔ και αξιοποιώντας την απουσία των φοιτητών από τους μαζικούς τους χώρους και τα άδεια αμφιθέατρα, την υποχώρηση και την κινηματική νηνεμία στα πλαίσια του φοιτητόκοσμου γενικότερα, θέλει να περάσει τις διαγραφές φοιτητών.

Το λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές δε χαρίστηκε. Είναι κατάκτηση του εργατικού και του λαϊκού κινήματος. Όσο ο λαός δεν το υπερασπίζεται με τους αγώνες του, τόσο πιο εύκολα θα μπορεί το σύστημα να το καταστρατηγεί. Οι διαγραφές έρχονται να χτυπήσουν αυτό ακριβώς το δικαίωμα. Έρχονται να πετάξουν από το πανεπιστήμιο τα πιο φτωχά και λαϊκά φοιτητικά στρώματα! Γιατί αυτά είναι οι αποδέκτες της πολιτικής των ταξικών φραγμών. Γιατί ένας φοιτητής που πρέπει να δουλέψει για να στηρίξει τις σπουδές του δεν έχει σε καμία περίπτωση τις ίδιες δυνατότητες να τελειώσει τη σχολή του «στην ώρα του» με έναν αντίστοιχο φοιτητή που δε χρειάζεται να δουλέψει. Είναι δεδομένο, ότι όσα παιδιά εργατών έχουν καταφέρει σε αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες να περάσουν στο πανεπιστήμιο, θα πεταχτούν απέξω.

Οι διαγραφές θα έρθουν να εντατικοποιήσουν ακόμα περισσότερο τη ζωή των φοιτητών. Γιατί όσοι φοιτητές καταφέρουν να περάσουν στο πανεπιστήμιο, ήδη από την πρώτη μέρα και, υπό το φόβο της διαγραφής, θα τρέχουν και δε θα φτάνουν για να προλάβουν να την τελειώσουν. Το σύστημα θέλει τους φοιτητές σε αυτήν ακριβώς τη ρότα. Να ασχολούνται δηλαδή μόνο με το «αντικείμενό τους», χωρίς πολλά περιθώρια ούτε καν για τη λεγόμενη φοιτητική ζωή (που παραμένει απλά και μόνο ένα όνειρο) πόσο μάλλον για πολιτικοποίηση, συλλογική συζήτηση, οργάνωση και δράση. Ξέρει πολύ καλά, ότι υποταγμένοι φοιτητές, θα γίνουν και υποταγμένοι εργαζόμενοι.

Οι διαγραφές έρχονται να αξιοποιήσουν τον διπλό ρόλο της εκπαίδευσης στο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Να κατανείμουν από τη μία τη νεολαία στις διάφορες θέσεις εργασίας με τα πτυχία να αποτελούν διαπραγματευτικά χαρτιά (εκτός κι αν βέβαια διαγραφούν και άρα θα έχουν ελάχιστη διαπραγματευτική δύναμη) και από την άλλη, να διαδώσει στη σπουδάζουσα νεολαία την ιδεολογία της άρχουσας τάξης. Τη λογική του «δεν περπατάμε τρέχουμε», του σκυψήματος του κεφαλιού, του ατομικού δρόμου και του δια βίου κυνηγιού «προσόντων». Μας λέει, κυνικά, ότι οι σπουδές δεν είναι για όλους. Ότι η αξιοπρεπής ζωή με δικαιώματα (και όχι ξεροκόμματα) είναι «πολυτέλεια», ότι αν δεν τα καταφέρουμε να πάρουμε το πτυχίο ή να βρούμε δουλειά μετέπειτα, με τους ασφυκτικούς ταξικούς αποκλεισμούς και την ανεργία στα ύψη στους νέους, είμαστε «άξιοι της μοίρας μας» ή (ακόμα χειρότερα) φταίμε κι εμείς!

Σίγουρα το φοιτητικό κίνημα δεν έρχεται αντιμέτωπο για πρώτη φορά με αυτό το μέτρο. Διαχρονικά, πολλές κυβερνήσεις προσπάθησαν να περάσουν διαγραφές. Πάντα όμως έβρισκαν το φοιτητικό κίνημα απέναντί τους. Οι διαγραφές ήταν πάντα κόκκινο πανί για το φοιτητικό κίνημα! Ακόμα και πέρσι, πριν την έναρξη της πανδημίας η ανακοίνωση για διαγραφές βρήκε τους φοιτητές στις γενικές τους συνελεύσεις και στον δρόμο.

Η μόνη λύση και το μόνο όργανο πάλης που έχουμε είναι τα συλλογικά μας όργανα! Οι φοιτητές ανέκαθεν μπορούσαμε να δώσουμε απάντηση στις πολιτικές του υπουργείου παιδείας και των κυβερνήσεων, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας, απέναντι στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Μόνο μέσα από τις γενικές συνελεύσεις μας και τις διαδηλώσεις! Με μοναδικούς συμμάχους τους μαθητές και τον λαό. Με τους καθηγητές και τις πρυτανείες πάντα αντιπάλους. Γιατί το καθηγητικό κατεστημένο είναι αυτό που προωθεί την επίθεση και μέσα στα πανεπιστήμια. Δεν είναι σύμμαχο στρώμα η πρυτανεία πχ της Παντείου που έχει ταχθεί κατά των διαγραφών φοιτητών ένα προηγούμενο διάστημα. Δεν είναι σύμμαχοι οι πρυτάνεις που εναντιώνονται στην πανεπιστημιακή αστυνομία και ζητούν φύλαξη όχι υπό την επίβλεψη της ΕΛΑΣ, αλλά των πανεπιστημίων. Για αυτό η θέση των φοιτητών δεν είναι στους τέσσερις τοίχους της συνδιοίκησης, αλλά στους δρόμους. Μόνο έτσι δεν κατάφερε το σύστημα να περάσει της διαγραφές και όλες τις υπόλοιπες αντιλαϊκές πολιτικές του.

Τώρα είναι η ώρα να λογαριαστούμε και όχι μετά! Τώρα είναι η ώρα να βάλουμε φραγμό στην επίθεση στο λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές! Η κυβέρνηση κάνει την πανδημία ευκαιρία για να περάσει όλες τις αντιδραστικές της στοχεύσεις. Χτυπάει το Λαϊκό Άσυλο Αγώνων γιατί φέρνει τις διαγραφές και δε θέλει καμία αντίδραση. Να τους χαλάσουμε τα σχέδια!

  • Όχι στις διαγραφές και τα όρια σπουδών!
  • Όχι στην εντατικοποίηση και την πειθάρχηση!
  • Κάτω η πολιτική των ταξικών φραγμών!
  • Κάτω τα χέρια από το λαϊκό άσυλο αγώνων!
  • Όχι σε πανεπιστημιακή αστυνομία, κάρτες εισόδου, πειθαρχικές διώξεις!

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ – ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ