Απέχουμε από τα όργανα συνδιοίκησης! Δεν "συναποφασίζουμε" το χτύπημα στα δικαιώματά μας!

Είναι ολοφάνερο πως η φοιτητική καθημερινότητα δυσκολεύει όλο και περισσότερο. Οι πλήρως εντατικοποιημένοι όροι σπουδών, η κατάργηση των δικαιωμάτων σε δωρεάν σίτιση-στέγαση-μεταφορές, οι καθηγητικές αυθαιρεσίες είναι ένα μόνο μέρος της επίθεσης που δέχονται οι φοιτητές και αναγκάζει πολλούς ακόμα και στο να παρατήσουν τις σπουδές. Το σίγουρο είναι πώς οι φοιτητές δε θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια και θα αντισταθούν σε αυτή την επίθεση διεκδικώντας τα δικαιώματά τους. Το σύστημα και οι κυβερνήσεις του, το γνωρίζουν καλά αυτό και γι' αυτό επανέφεραν με το ΣΥΡΙΖΑ και το νόμο Γαβρόγλου το θεσμό της συνδιοίκησης. Δηλαδή τη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου (πρυτανικά συμβούλια, συνελεύσεις καθηγητών, σύγκλητοι).

Η έννοια της συνδιοίκησης, δεν είναι κάτι καινούργιο. Είχε θεσμοθετηθεί αρχικά την δεκαετία του '80 επί ΠΑΣΟΚ σε μια περίοδο που το φοιτητικό κίνημα αντιστέκονταν και διεκδικούσε. Αποτελεί μια τακτική ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος και των αγώνων του στα μέτρα του συστήματος. Δίνεται η ψευδαίσθηση ότι οι φοιτητές έχουν λόγο και μπορούν να συναποφασίζουν για τα ζητήματα που τους αφορούν. Έτσι χάνεται η αναγκαιότητα για ύπαρξη συλλόγων, συνελεύσεων, μαζικών αγώνων και διεκδικήσεων, αφού δίνεται στους  φοιτητές «δικαίωμα» συμμετοχής στις αποφάσεις που αφορούν τις σχολές τους. Όμως, ας αναρωτηθούμε: “γιατί μια πολιτική που μας στερεί τα δικαιώματα να μας δίνει δικαίωμα λόγου;”. Γιατί θέλει να μας κάνει συνένοχους στο έγκλημα που διαπράττεται εις βάρος μας.  Γιατί γνωρίζουν πως ο μόνος νικηφόρος δρόμος για τη νεολαία είναι η οργάνωσή της και η μαζική της πάλη. Γι' αυτό κάνουν ότι μπορούν για να μη βαδίσουμε αυτό το δρόμο. Θέλουν να ενσωματώσουν την οργή και την αγανάκτηση μας σε διαχειριστικές οδούς.

Τα όργανα διοίκησης και οι καθηγητές, βάση των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων της Μπολόνια και του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση, εξειδικεύουν και υλοποιούν την επίθεση στα δικαιώματα μας. Η διάσπαση του πτυχίου, η υποβάθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτό μας εξασφαλίζει, η κατάργηση του ασύλου, το κλείσιμο σχολών είναι κάποιες ακόμα πτυχές αυτής της επίθεσης. Καθημερινά φαίνεται ο ρόλος των οργάνων αυτών. Πρόκειται για τους εκπρόσωπους του συστήματος μέσα στις σχολές, αυτούς που υλοποιούν την πολιτική των ταξικών φραγμών και της εντατικοποίησης που πετάει έξω όσους φοιτητές δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

Η συνδιοίκηση ποτέ δεν αποτελούσε αίτημα των φοιτητών γιατί πολύ απλά ποτέ δεν τη χρειάστηκαν. Ο μόνο πραγματικός δρόμος είναι τα συλλογικά τους όργανα, οι σύλλογοι τους εκεί όπου αποφασίζουν, αγωνίζονται, και παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Δε μας εκπλήσσει που οι καθεστωτικές δυνάμεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-BLOCO συμμετέχουν στη συνδιοίκηση καθώς ούτως ή αλλιώς λειτουργούν υπονομευτικά και αντιπαραθετικά στο φοιτητικό κίνημα. Όμως, θεωρούμε απαράδεκτο δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα όπως ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ να αποδέχονται τη συνδιοίκηση και να συμμετέχουν. Οι προφάσεις “πάμε να δούμε τι συζητιέται για να είμαστε ενήμεροι” ή η ακόμα χειρότερη αντίληψη ότι συμμαχώντας με μερίδες του καθηγητικού κατεστημένου μπορούμε να πιέσουμε για μερικές φιλο-φοιτητικές αποφάσεις, δεν μπορούν να μασκαρέψουν την πραγματική αντίληψη αυτών των δυνάμεων, ότι πλέον το κίνημα και οι αγώνες δεν μπορούν να κερδίσουν. Η βαθιά διαχειριστική λογική τους δεν τους οδηγεί απλά να συμμετέχουν, αλλά και να ζητούν αύξηση της εκπροσώπησης. Έτσι παρά τις αγωνιστικές κορόνες του καθενός, το μόνο που μένει είναι η λογική της ανάθεσης, η αποχώρηση από την οργανωμένη μαζική πάλη και η αντίληψη ότι φταίει η κακοδιαχείριση, την οποία με λίγο φοιτητικό έλεγχο μπορούμε να διορθώσουμε.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη πως το κράτος νοιάζεται για τη γνώμη των φοιτητών ή ότι έχει σκοπό να αφήσει έναν πολύ σημαντικό μηχανισμό του στα χέρια μας. Δεν συμμετέχουμε ως Αγωνιστικές Κινήσεις στη συνδιοίκηση και αυτό επιδιώκουμε να γράφεται και πανελλαδικά στα ψηφοδέλτια μας. Θεωρούμε πως ο μόνος τρόπος για να πάρουν μια απόφαση προς το συμφέρον μας είναι με μαζικές αγωνιστικές πιέσεις και κινητοποιήσεις . Με αποφάσεις φοιτητών από τα όργανά τους και με πλήρη επίγνωση πως τα όργανα αυτά και το σύνολο του καθηγητικού κατεστημένου είναι απέναντι! Η πραγματική αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος θα προκύψει μέσα από την οργάνωση των φοιτητών στα δικά τους εργαλεία πάλης και γι αυτό θα συνεχίζουμε να παλεύουμε και να παρεμβαίνουμε καθημερινά!

-          ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

-         
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΜΑΣ

       10 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ- ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ : ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ