Τα γεγονότα της 17^ης Νοέμβρη του 1973 και των προηγούμενων ημερών αποτελούν ολοκάθαρο και φωτεινό παράδειγμα για το πως οι αγώνες της νεολαίας μπορούν να νικήσουν, να παράγουν ουσιαστική αλλαγή και να αποτελέσουν πεδίο οικοδόμησης για κίνημα με πλατιά, λαϊκά χαρακτηριστικά. Η κατάληψη του χώρου και τα αιτήματα των φοιτητών πυροδότησαν ένα γενικευμένο ξεσηκωμό του κόσμου. Είχε γίνει αντιληπτός ο ρόλος των ΗΠΑ στην εγκαθίδρυση της χούντας το 1967, με τα συνθήματα «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» να είναι γραμμένα στην πύλη του Πολυτεχνείου, συνθήματα που η διαχρονικότητά τους αναδεικνύεται και στο παρόν.

Σήμερα, οι ιμπεριαλιστές σχεδιάζουν το ξαναμοίρασμα του πλανήτη ανά μεταξύ τους, ετοιμάζοντας έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο. Στο κέντρο της αντιπαράθεσης αυτής είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, ένας άδικος πόλεμος ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ μέσω του καθεστώτος-μαριονέτα του Ζελένσκι , στον οποίο κανένας από τους δύο ιμπεριαλιστές δεν γίνεται να κάνει πίσω. Το Ουκρανικό αποτελεί ζήτημα τομής για τον καθορισμό των όρων διεξαγωγής του 3^ου Παγκοσμίου Πολέμου, με τους υπαίτιους να μην έχουν καμία διάθεση για ειρήνη. Παράλληλα, ήδη φαίνεται η σαθρότητα της (υπό διαρκή αμφισβήτηση) εκεχειρίας στη Γάζα, όπου τα τελευταία δύο χρόνια το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ εκτελεί το σχέδιο της «τελικής λύσης», την ολοκληρωτική εξολόθρευση δηλαδή του ηρωικού λαού της Παλαιστίνης, που συνεχίζει να παλεύει και να αντιστέκεται. Το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, φυτεμένο στην περιοχή για χατίρι των Αμερικάνων, εκτελεί πιστά της εντολές τους και εξυπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα στην περιοχή. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η εξαρτημένη άρχουσα τάξη της χώρας μας από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, δε μπορεί παρά να συρθεί πίσω από το άρμα τους. Με αμερικανικές βάσεις να έχουν ξεπηδήσει σε όλη τη χώρα, νέα εξοπλιστικά προγράμματα, εξαγγελίες του ΝΑΤΟ για αύξηση των δαπανών για το στρατό στο 5% του ΑΕΠ των κρατών-μελών, ευρωπαϊκά προγράμματα όπως το «rearm Europe», είναι φανερό πως στρώνεται το έδαφος για τον πόλεμο που ετοιμάζουν, με τη χώρα μας να αποτελεί κομμάτι των σχεδιασμών τους. Σε αυτό το μέλλον, θέλουν μια νεολαία σκυφτή και υπάκουη, έτοιμη να γίνει κρέας για τα κανόνια και όχι να διεκδικεί ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα, τα οποία όσο πάνε της τα στερούν. Τα δικαιώματα στην παιδεία, την υγεία, την εργασία με αξιοπρεπείς όρους δεν χωράνε στα σχέδιά τους, γιατί «ετοιμαζόμαστε για πόλεμο», στον οποίο πόλεμο όμως δεν έχει κανένας συμφέρον πέρα από τα αφεντικά του πλανήτη.

Σε μία τέτοια πραγματικότητα, δε χωράμε οι νέοι και νέες που θα παλεύουμε και θα αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας. Δε χωράνε δηλαδή πανεπιστήμια, στα οποία ο κόσμος συζητάει, δραστηριοποιείται κοινωνικά και πολιτικοποιείται, διότι οι διαδικασίες αυτές τους δημιουργούν φραγμούς στους σχεδιασμούς τους. Γι’ αυτό άλλωστε, οι κυβερνήσεις διαχρονικά προσπαθούν να αποστειρώσουν τους χώρους των σχολών, αφού αυτοί διαχρονικά αποτελούν πυροδότες για κινήματα. Όπως παλιότερα, έτσι και τώρα βλέπουμε με τι αγριότητα πάνε να καταστείλουν τους φοιτητές. Βλέπουμε καταλήψεις να σπάνε με την είσοδο της αστυνομίας στους χώρους των πανεπιστημίων, με συλλήψεις συμφοιτητών μας και αλληλέγγυων. Λαμβάνονται καταδικαστικές αποφάσεις φυλάκισης από δικαστήριο για φοιτητή που έγραψε σε τοίχο εντός σχολής σύνθημα υπέρ της Παλαιστίνης. Προχωράνε σε lock-out πανεπιστημιακών χώρων για να αποτραπεί η διεξαγωγή διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων. Βλέπουμε ψήφιση νόμων που πλαισιώνουν την εφαρμογή «μέτρων ασφαλείας»  στις σχολές, κάμερες και ελεγχόμενη είσοδο δηλαδή, μετατρέποντάς τες σε ισάξιες φυλακών. Οι ίδιοι νόμοι παράλληλα, φέρνουν τα νέα πειθαρχικά συμβούλια που ήδη γίνονται προσπάθειες να στηθούν και θα τιμωρούν όποιον φοιτητή θεωρείται «παραβατικός» μέχρι και με την οριστική του διαγραφή από το τμήμα. Και ποιος θα θεωρείται παραβατικός; Όπως φαίνεται, όποιος μιλάει, αντιστέκεται και διεκδικεί, ποινικοποιώντας έτσι οποιαδήποτε διαδικασία μέσα στις σχολές πέραν της εκπαιδευτικής. Όπως γίνεται αντιληπτό, η επίθεση του συστήματος εντείνεται την περίοδο που διανύουμε. Θέλουν να καταστείλουν όποιο κίνημα προσπαθεί να ορθοποδήσει, να κόψουν όποιο κεφάλι πάει να σηκωθεί, να καταπατήσουν το άσυλο των αγώνων μας στα πανεπιστήμια.

Το κλίμα τρομοκρατίας που θέλουν να μας επιβάλουν είναι γιατί φοβούνται τους αγώνες μας! Πολλές φορές στο παρελθόν έχουν προσπαθήσει να μας πάρουν τα δικαιώματα, το φοιτητικό κίνημα όμως νίκησε. Μέσω των συλλογικών μας οργάνων, οι φοιτητές έχουν καταφέρει να δικαιωθούν με αγωνιστικές αποφάσεις για την διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Έχουν συνενωθεί με μαθητές, εκπαιδευτικούς και εργαζομένους για να πάνε κόντρα στις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, όπως άλλωστε είχε γίνει και τον Νοέμβρη του ’73, όπου δεκάδες χιλιάδων μαθητών, εργατών, αγροτών και λαού στάθηκαν ώμο με ώμο με τους φοιτητές. Έτσι χρειάζεται και εμείς σήμερα να πάμε κόντρα στη συστημική σαπίλα και το άδικο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε τους φοιτητικούς μας συλλόγους, να τους μαζικοποιήσουμε και να πάρουμε μέσα από αυτούς τον αγώνα στα χέρια μας! Με συνελεύσεις και καταλήψεις να οργανωθούμε και να βγούμε στο δρόμο! Να συμπορευθούμε με μαθητές, εκπαιδευτικούς, εργάτες και όλο το λαό που πλήττεται από τους νόμους των κυβερνήσεων. Ενάντια στις πολιτικές του συστήματος που μας στερούν τα δικαιώματα, που σφάζουν λαούς, που ετοιμάζουν άδικους πολέμους. Η αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι πάλη για δικαιώματα στο σήμερα, άνευ όρων. Για να μπορέσουμε όλοι να σπουδάσουμε, να έχουμε εργασιακά δικαιώματα, να μη ριχτούμε στα χαρακώματα των πολέμων των ιμπεριαλιστών και να ζήσουμε με αξιοπρέπεια!