Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Η έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς μας βρίσκει μπροστά σε μια ολομέτωπη και σφοδρή επίθεση στη ζωή και στα δικαιώματα μας. Είδαμε για άλλη μια φορά τη ζωή και τους μόχθους του λαού μας να γίνονται στάχτη με τις πρόσφατες φωτιές (Ρόδος, Έβρος) και να πνίγονται στα λασπόνερα από τις πλημμύρες (Βόλος, Καρδίτσα, Λάρισα) επιβεβαιώνοντας ξανά με κάθε τρόπο πως σε αυτό το σύστημα η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου είμαστε αντιμέτωποι με:

Την ακρίβεια που ολοένα και αυξάνεται σε βασικά είδη, εντείνοντας περισσότερο τη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση.
Την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί και γίνεται ακόμα χειρότερη με τον τελευταίο αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη που νομιμοποιεί την 13ωρή εργασία, οδηγώντας στην εξουθένωση και την αποκτήνωση.
Την ένταση της καταστολής, με διώξεις και ξύλο απέναντι σε κάθε φωνή που αντιστέκεται σε αυτήν την πολιτική που σκοπό έχει να φιμώσει, να τρομοκρατήσει το λαό και τη νεολαία, γι' αυτό ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση.
Τον πόλεμο στην Ουκρανία που συνεχίζεται, με την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα αμερικανονατοικά σχέδια (πολεμικοί εξοπλισμοί, άπλωμα βάσεων) που μας κάνει στόχο και μας μπλέκει σε θανάσιμους κινδύνους.

Ταυτόχρονα η επίθεση στο δικαίωμα μας στις σπουδές οξύνεται καθώς για άλλη μια χρονιά έχουν πεταχτεί εκτός χιλιάδες φοιτητές λόγω της ΕΒΕ (35000, οι περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά). Μια σειρά νόμοι με πιο πρόσφατους τους νόμους Κεραμέως, καθώς και οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για αναθεώρηση του άρθρου 16, στόχο έχουν να διαμορφώσουν ένα Πανεπιστήμιο λίγων και εκλεκτών. Γεμάτο ταξικούς φραγμούς με εντατικοποίηση, καθηγητικές αυθαιρεσίες, πειθαρχικά και διαγραφές. Ενώ, η διεξαγωγή ηλεκτρονικών εκλογών με ενιαία ψηφοδέλτια έχει ως βασικό στόχο την διάλυση των φοιτητικών μας συλλόγων και της όποιας προσπάθειας να μπει φραγμός στην επίθεση που δεχόμαστε.

Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο Κρήτης, ζητήματα όπως αυτά της στέγασης και των μετακινήσεων ήταν ανέκαθεν πρόβλημα για παλιούς και νέους φοιτητές. Για άλλη μια χρονιά, φοιτητές θα μείνουν εκτός εστιών, καθώς ο αριθμός των δωματίων είναι δυσανάλογος με τον αριθμό των φοιτητών του ΠΚ. Την ίδια στιγμή οι φοιτητές που διαμένουν στις εστίες αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα με την κατάσταση των δωματίων, ενώ από φέτος καλούνται να πληρώσουν 50 ευρώ ανεπιστρεπτί προκειμένου να τους δοθεί δωμάτιο. Από την άλλη, η μετακίνηση των φοιτητών όχι μόνο δεν είναι δωρεάν αλλά τα ελάχιστα δρομολόγια για το ΠΚ γίνονται σε άθλιες συνθήκες με υπερπλήρη λεωφορεία. Μάλιστα, φέτος γίνεται λόγος πως το κόστος της κάρτας μετακινήσεων θα εκτοξευτεί (από 17 σε 40 ευρώ) με τους φοιτητές να επιβαρύνονται κι’ άλλο για να μπορούν να σπουδάσουν.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, θεωρούμε ότι όλα τα παραπάνω, είναι αποτελέσματα της ίδιας πολιτικής, η όποια δυσκολεύει συνολικά τις σπουδές των φοιτητών. Κάθε φοιτητής/τρια για να μπορεί να σπουδάσει πρέπει να έχει δικαίωμα σε δωρεάν σίτιση-στέγαση-μεταφορές-σύγγραμμα. Αλλά επειδή ξέρουμε ότι κανείς δεν θα μας τα χαρίσει απλόχερα, είναι αναγκαίο να παλέψουμε γι' αυτά. Η λύση ωστόσο, δεν βρίσκεται σε λογικές ανάθεσης, συνδιαλλαγής ή εικονικές κινητοποιήσεις. Χρειάζεται να παλέψουμε και όχι να βρούμε διαχειριστικές λύσεις στα γραφειοκρατικά προβλήματα που επικαλείται η πρυτανεία-διοίκηση του ΠΚ. Η διέξοδος που εμείς βλέπουμε, είναι να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις και να εμπιστευτούμε το συλλογικό δρόμο. Μέσα από τη συζήτηση στα συλλογικά μας όργανα, οργανωμένα μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις, με αποφάσεις αγώνα να παλέψουμε για σπουδές και ζωή με δικαιώματα.