δώ και λίγες εβδομάδες βλέπουμε την απότομη υποχώρηση των εκφράσεων των αγώνων μας μετά την ψήφιση του νόμου Πιερρακάκη (με πολύ συγκεκριμένες ευθύνες συστημικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων). Το φοιτητικό κίνημα των τριών τελευταίων μηνών ωστόσο απέδειξε ότι η νεολαία δεν προχωρά με σκυμμένο κεφάλι. Έχει τη δύναμη να παλέψει κόντρα σε κάθε μορφή πίεσης που ασκεί το σύστημα απέναντί της.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων σε καμία περίπτωση δεν έλειψαν καθόλου τα ξεσπάσματα καταστολής και τρομοκρατίας. Πάντα με την προκλητική παρουσία της αστυνομίας σε όλες τις διαδηλώσεις, στις οποίες σπάνια έμενε αμέτοχη, την καταπάτηση του ασύλου με εισβολές σωμάτων της αστυνομίας σε σχολές (ΕΜΠ, ΑΠΘ), φτάνοντας μέχρι και σε εκκενώσεις καταλήψεων (Νομική ΔΠΘ, Νομική ΑΠΘ). Και φυσικά δεν ήταν έκπληξη όταν είδαμε τις ίδιες πρακτικές να εφαρμόζονται και μετά το άνοιγμα των περισσότερων σχολών. Αστυνομία περικύκλωσε τον χώρο της Δ’ ΦΕΠΑ και του Γεωπονικού εν όψει συναυλίας, αστυνομία εισέβαλλε σε χώρο εστιών, αστυνομία απείλησε φοιτητές στην Πάτρα για την ανάρτηση πανό. Και το αποκορύφωμα ήταν η εισβολή στη ΣΘΕ του ΑΠΘ, οι 49 προσαγωγές που έγιναν συλλήψεις απέναντι σε φοιτητές.
Θέλουν να σπείρουν τον τρόμο στους φοιτητές και να δείξουν με κάθε τρόπο ότι το φοιτητικό κίνημα δεν πρόκειται να μείνει ατιμώρητο. Να τους δώσουν να καταλάβουν ότι οι αντιδράσεις τους δεν είναι ανεκτές. Φοβούνται τη συλλογική και οργανωμένη πάλη των φοιτητών, που πλάι στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα μπορεί να απειλεί ουσιαστικά το σύστημα και τις αντιλαϊκές πολιτικές του. Και για αυτό θέλουν να το τσακίσουν στη ρίζα του. Για να διαμορφώσουν υποταγμένους φοιτητές που θα γίνουν μετέπειτα πειθαρχημένοι εργαζόμενοι που δε θα σηκώνουν κεφάλι.
Τα τελευταία χρόνια με τη μετατόπιση του ευρύτερου πολιτικού σκηνικού προς τα δεξιά, τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, η όποια κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα προσπαθούν να καλλιεργήσουν βαθιά στη συνείδηση του κόσμου πως η πολιτική της ισοπέδωσης των δικαιωμάτων, των ταξικών φραγμών, επιβάλλεται με τα ρόπαλα της αστυνομίας. Θέλουν να δημιουργήσουν τη νέα κανονικότητα που φιμώνει όλες τις φωνές αντίστασης, διασπά τις μάζες και αναγκάζει τον καθένα να ακολουθήσει τον ατομικό δρόμο, μακριά από συνδικαλισμό και μαζική πάλη.
Η νεολαία, ωστόσο, βρίσκεται σε θέση να απαντάει δραστικά σε απειλές και τρομοκρατία. Το απέδειξε δραστικά κατά τη διάρκεια των καταλήψεων και συνεχίζει να το αποδεικνύει καταγγέλλοντας κάθε προσπάθεια επιβολής της κατασταλτικής πολιτικής. Είναι κρίσιμο να ξαναστραφούμε στις συλλογικές μας διαδικασίες, να μην επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση να απλώνει χέρια στους φοιτητικούς αγώνες και τους συλλόγους μας. Να μαζικοποιήσουμε ξανά τις γενικές μας συνελεύσεις και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα. Για να σπάσει η τρομοκρατία, μέχρι την ανατροπή του νόμου Πιερρακάκη
