Συνάδελφε, συναδέλφισσα

Μετά τον αγώνα δρόμου που αποτέλεσε η προηγούμενη χρονιά κι αφού ξεπέρασες μια σειρά από εμπόδια, την τράπεζα θεμάτων, την ΕΒΕ που άφησε πάνω από 35000 πρώην συμμαθητές σου εκτός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, των υπέρογκων υλών στις οποίες καλέστηκες να εξεταστείς, αλλά και οικονομικό ξεζούμισμα του οικογενειακού εισοδήματος για όλα αυτά τα φροντιστήρια, είσαι πια στο πανεπιστήμιο! Και τώρα θα ακούς πως τα προβλήματα σου τελείωσαν, πόσο καλή και με πόσες προοπτικές για επαγγελματική αποκατάσταση είναι η σχολή σου. Μόνο που η πραγματικότητα απέχει κατά πολύ από αυτό το αφήγημα.

Ερχόμαστε πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο από εικόνες φτώχειας, χιλιάδες καμένων ή πλημμυρισμένων εκτάσεων σε όλη τη χώρα και το καπιταλιστικό σύστημα με την κυβέρνηση της ΝΔ να εντείνουν την επίθεση στα δικαιώματά μας στις ελευθερίες, την υγεία, την εργασία, την εκπαίδευση, σε όλα τα πεδία της ζωής. Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο ερχόμαστε αντιμέτωποι με καινούργια εμπόδια που κάνουν τις σπουδές μας όλο και πιο δύσκολες.

Ξεκινάμε λοιπόν τη σχολή ξέροντας ήδη πότε θα διαγραφούμε. Με την πανεπιστημιακή αστυνομία και τις απειλές για πειθαρχικές διώξεις πάνω από το κεφάλι μας. Με πολλά τμήματα πανελλαδικά, να έχουν μόλις 30-40 εισακτέους αφού τους πετσόκοψε η ελάχιστη βάση εισαγωγής και τις συζητήσεις για συγχωνεύσεις. Με το τεράστιο χτύπημα στα πτυχία και τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, βλέπε το μπάσιμο της διδακτικής επάρκειας στις καθηγητικές σχολές ή τις διατάξεις του ν.Κεραμέως που προβλέπουν τον κατακερματισμό του ενιαίου πτυχίου. Με το χτύπημα στο δωρεάν πλέγμα (σίτιση-στέγαση-μεταφορές-σύγγραμμα) όπου τα δωμάτια των εστιών δε φτάνουν για την πλειοψηφία των φοιτητών και είναι επί πληρωμή, οι τιμές των ενοικίων είναι άπιαστες και τα σπίτια δυσεύρετα, το φαγητό στις λέσχες είναι όλο και χειρότερης ποιότητας και σε πολλές πόλεις όχι δωρεάν και η μετακίνησή μας κοστίζει. Με τη συζήτηση για την ίδρυση ιδιωτικών ιδρυμάτων και περισσότερα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στις σχολές που κάνουν τις σπουδές μας όλο και λιγότερο δημόσιες και δωρεάν.

Όλα αυτά και πολλά ακόμη είναι προβλήματα που έχουμε μπροστά μας και δεν έσκασαν από τον ουρανό. Αποτελούν πολιτικές επιλογές του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και του πολιτικού του προσωπικού, για την διαμόρφωση μιας εκπαίδευσης για λίγους και εκλεκτούς. Θέλουν ένα πανεπιστήμιο πιο ταξικό, που δε θα χωρά τα παιδιά από τα φτωχά και λαϊκά στρώματα, γι’ αυτό έχουν ψηφίσει μια σειρά νόμων, με πιο πρόσφατους τους νόμους Κεραμέως, που υψώνουν ταξικούς φραγμούς με σκοπό να μπαίνουν λίγοι και να βγαίνουν ακόμα λιγότεροι. Διαμορφώνουν ένα πανεπιστήμιο που θα πρέπει να τρέχουμε από μάθημα σε μάθημα για να πάρουμε πτυχίο και αυτό δε θα έχει κανένα αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Θέλουν να πειθαρχούμε και να μη σηκώνουμε κεφάλι, γι’ αυτό έχουν φέρει διατάξεις που χτυπάνε τους φοιτητικούς συλλόγους και τη δυνατότητά μας να αντισταθούμε σε όλα αυτά!

Εμείς από την άλλη θέλουμε σπουδές και ζωή με δικαιώματα! Όπως αυτοί, το σύστημα και οι κυβερνήσεις του μαζί με τους καθηγητές και τους πρυτάνεις, πολιτικά και οργανωμένα μας χτυπάνε, έτσι κι εμείς πολιτικά και οργανωμένα πρέπει να απαντήσουμε. Αυτή η απάντηση πρέπει να είναι συλλογική, όχι ο καθένας μόνος του όπως μας έχουν μάθει. Γι’ αυτό υπάρχουν οι φοιτητικοί μας σύλλογοι. Κάθε εγγεγραμμένος φοιτητής της σχολής ανήκει στον φοιτητικό σύλλογο που μαζί με το διοικητικό συμβούλιο και τις γενικές συνελεύσεις αποτελούν τα μόνα όργανα πάλης μας. Εκεί είναι το πεδίο στο οποίο μπορούμε να συζητήσουμε, να συνεννοηθούμε με τους συμφοιτητές μας και να βρούμε λύσεις στα  κοινά μας προβλήματα. Μόνο μέσα από τη συλλογικότητα, την οργάνωση και τον αγώνα. Με συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις, μπορούμε να δούμε καλύτερες μέρες!