Η επόμενη μέρα στους Φοιτητικούς Συλλόγους | Τοποθέτηση για τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών 2024

Δείτε τα αποτελέσματα των Αγωνιστικών Κινήσεων ΕΔΩ

 

Στον απόηχο των φοιτητικών κινητοποιήσεων πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους. Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από το φοιτητικό κίνημα του Γενάρη-Φλεβάρη-Μάρτη ενάντια στο νόμο Πιερρακάκη και στην ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων.

Ένα σημείο που προβληματίζει και χρειάζεται να εξηγήσουμε είναι για ποιο λόγο μετά από ένα δίμηνο φοιτητικό κίνημα που όμοιό του είχε 17 χρόνια να ξεσπάσει, η συμμετοχή του κόσμου στις φοιτητικές εκλογές μειώθηκε συγκριτικά με την περσυνή χρονιά κατά 5.000, αντί να αυξηθεί.

Σε αυτή την εξέλιξη σημαντικό ρόλο κρίνουμε πως έπαιξε ο τρόπος με τον οποίο έληξε το φοιτητικό κίνημα, αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου. Με τις κυρίαρχες αριστερές ρεφορμιστικές δυνάμεις να υποχωρούν από τις κινητοποιήσεις, να μην θέτουν ζήτημα συνέχισης του αγώνα, συνέχισης των συνελεύσεων, των καταλήψεων και των διαδηλώσεων. Να εντείνουν το κλίμα απογοήτευσης που είχε προκληθεί ήδη από την άρνησή τους να πάνε κόντρα στα τηλε-μαθήματα και τις τηλε-εξετάσεις και έφερνε τους φοιτητές σε ένα αδιέξοδο.

Με το τέλος των κινητοποιήσεων μάλιστα το καθηγητικό κατεστημένο «πήρε το αίμα του πίσω». Οι φοιτητές μπήκαμε σε έναν αγώνα δρόμου εν όψη εξεταστικών, με εντατικοποίηση, αναπληρώσεις, υποχρεωτικές παρουσίες και εργασίες, συνθήκη που δεν άφηνε χρόνο για πολιτικές συζητήσεις και ζύμωση.

Παρόλ΄ αυτά οι εκλογές ως μια διαδικασία συγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων ανεξάρτητη από το κράτος, διεξήχθησαν με τη συμμετοχή χιλιάδων φοιτητών.  

  • Η ΔΑΠ ως εκφραστής της κυβερνητικής φωνής μπήκε «στα γεμάτα» σε αυτές τις εκλογές, προσπαθώντας να κερδίσει κόσμο σε μια συντηρητική βάση. Παρ΄ ότι στηρίχθηκε από μια μερίδα φοιτητών, έπεσε μερικές χιλιάδες ψήφους συγκριτικά με πέρυσι. Χρεώθηκε την άποψή της για το νομοσχέδιο Πιερακκάκη και δεν μπόρεσε στις εκλογές να ανατρέψει το κλίμα που είχε επικρατήσει και στις Γενικές Συνελεύσεις: Η πλειοψηφία των φοιτητών που συμμετείχε στις εκλογές της γύρισε την πλάτη.

 

  • Η ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ) προσπάθησε να συσπειρωθεί και να αποτυπωθεί μια παρέμβασή της πανελλαδικά, παίζοντας το χαρτί ότι ούτε με τις καταλήψεις ήτανε, αλλά ούτε ήταν αυτή που κυρίαρχα σήκωνε το βάρος υπεράσπισης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αφού μιλούσε από αντιπολιτευτική θέση. Παρόλ΄ αυτά ως πολιτικός εκφραστής της κυρίαρχης ιδεολογίας στα Πανεπιστήμια δεν είχε κάτι καινούριο να πει.

 

  • Το ΔΙΚΤΥΟ, πάλαι ποτέ παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ που προσχώρησε στη Νέα Αριστερά, έπεσε σημαντικά σε ψήφους. Παρ΄ότι «πλατσούρισε» στις κινητοποιήσεις και προσπάθησε να φορέσει έναν προοδευτικό μανδύα, δεν κατάφερε να πείσει και να κερδίσει την αγωνία του φοιτητή που πάλευε για το δικαίωμά του στις σπουδές. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να κατεβάσει κάποιο πολιτικό σχήμα και να παρέμβει μέσω αυτού στις φοιτητικές εκλογές.

 

  • Η ΠΚΣ (ΚΝΕ) αναδείχθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά 1η δύναμη, αλλά υπέστη απώλειες ψήφων. Η πιο συντηρητική πτέρυγα του ακροατηρίου της φαίνεται να είδε με κακό μάτι τη συμμετοχή στις καταλήψεις, ενώ μερίδα κόσμου που ενεπλάκη ενεργά στο φοιτητικό κίνημα της χρέωσε το κλείσιμο των κινητοποιήσεων και την αποδοχή του τηλε-εκβιασμού. Παραμένει, ωστόσο, η δύναμη εκείνη που συνεχίζει να διαθέτει τον οργανωτικό μηχανισμό και την πολιτική ηγεμονία που κατοχύρωσε μέσα από τη ρυμούλκηση μερίδας των πάλαι ποτέ ενιαίων ΕΑΑΚ, ώστε να ανανεώσει ξανά την πρωτιά της.

Σφυρίζοντας τη λήξη των κινητοποιήσεων μετά την ψήφιση του νόμου Πιερρακάκη, καλλιεργώντας την ανάθεση και το πολιτικά ρηχό επιχείρημα «ή εμείς ή η ΔΑΠ» και επιστρατεύοντας έναν ολοένα και πιο «απολιτίκ» τρόπο παρέμβασης στους φοιτητές, προμηνύει ότι θα συνεχίσει να αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

 

  • Τα σχήματα που καταγράφηκαν ως ΕΑΑΚ και στηρίζονται βασικά από ΑΡΑΣ- ΜΕΡΑ25-ΛΑΕ, η ATTACK που συγκεντρώνει σχήματα που στηρίζονται από το ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΑΡΙΣ-Συσπείρωση Αριστερών Σχημάτων που πρόσφατα προσχώρησε στο Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών του ΚΚΕ, κατέγραψαν φέτος ένα σκηνικό διάσπασης και διάλυσης. Η διάσπασή τους αυτή ήρθε ως αποτέλεσμα της προσπάθειάς του να ενισχυθούν ακόμα και ως ουρά ισχυρότερων δυνάμεων (βλ. Βαρουφάκη, αναρχία και ΚΝΕ, αντίστοιχα) την ίδια ώρα που δείχνουν ατολμία στο κίνημα -καθώς δεν εμπιστεύονται π.χ. τη δυνατότητά του να ανατρέπει νόμους και δεν τόλμησαν να υψώσουν τείχος αποχής στην τηλε-καταστολή που επέβαλλε η κυβέρνηση- ωστόσο, συνεχίζουν να έλκουν σημαντική μερίδα αγωνιστών που αποστρέφεται τις μεγαλύτερες αστικές και ρεφορμιστικές παρατάξεις.

 

  • Οι Αγωνιστικές Κινήσεις πήραμε 463 ψήφους (από 403) σε 28 συλλόγους. Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες φοιτητές και τις φοιτήτριες που μας στήριξαν τόσο με την ψήφο τους, όσο και με τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια. Το αποτέλεσμα των Αγωνιστικών Κινήσεων πανελλαδικά αποτυπώνει στοιχεία πολιτικής αναγνώρισης σε μία σειρά συλλόγους στους οποίους πρωτοστάτησαν κατά τη διάρκεια του δίμηνου φοιτητικού κινήματος. Η άνοδος αυτή μάλιστα υπήρξε ενώ η συμμετοχή έπεσε και αποτυπώθηκε υποχώρηση σε αριστερές δυνάμεις.

Παραμένει ζητούμενο η καλύτερη σύνδεση στους φοιτητικούς συλλόγους για ένα φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο από το κράτος και τους μηχανισμούς του, για την ανατροπή του νόμου Πιερρακάκη, για να χτυπηθεί η εξάρτηση και η εμπλοκή της χώρας στα σχέδια θανάτου των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Ο συσχετισμός που αποτυπώθηκε στις φετινές φοιτητικές εκλογές είτε με τη συμμετοχή είτε με την αποχή έδειξε ότι δεν μπορούν να ανατραπούν προβλήματα χρόνων που αντιμετωπίζει το φοιτητικό κίνημα μέσα σε μια χρονιά. Παρόλ΄ αυτά μια σημαντική μερίδα φοιτητών έδωσε το παρόν, έδειξε ότι προβληματίζεται για την πολιτική κατεύθυνση που θα επικρατήσει στους Φοιτητικούς Συλλόγους, ότι έχει διάθεση να αγωνιστεί.

Είναι στο χέρι μας μέσα στις μαζικές μας διαδικασίες να δυναμώσουμε τις φωνές της αντίστασης και της διεκδίκησης. Με επίγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το φοιτητικό κίνημα και των υποκειμενικών τους αδυναμιών, οι Αγωνιστικές Κινήσεις από την επόμενη μέρα των εκλογών εντείνουν τις προσπάθειές τους να δυναμώσει η αντισυνδιαχειριστική, αντιιμπεριαλιστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους.