Εδώ και καιρό έχει ανακοινωθεί από την κυβέρνηση πως τον Σεπτέμβριο του 2025 θα πραγματοποιηθούν οι πρώτες διαγραφές φοιτητών, κάτι το οποίο αποτελεί χρόνιο πόθο για το σύστημα και τις κυβερνήσεις του. Μάλιστα ο αριθμός των φοιτητών που κινδυνεύουν να διαγραφούν είναι 333.000, δηλαδή το 50% των φοιτητών αυτή τη στιγμή στα πανεπιστήμια. Ενώ κανείς θα περίμενε να δει να γίνονται μαζικές γενικές συνελεύσεις με αποφάσεις αγώνα - καταλήψεις και διαδηλώσεις - για να μην διαγραφεί κανένας φοιτητής, η πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια, επιλέγει να μην ανοίξει πλατιά το ζήτημα στο σύλλογο και στα όργανά του, για να κινητοποιήσει τον φοιτητόκοσμο, αλλά να κάνει ακτιβιστικού τύπου δράσεις, όπως η συλλογή υπογραφών.

Η κυβέρνηση και οι υπουργοί παιδείας - πριν και μετά τον ανασχηματισμό - το έχουν πει ξεκάθαρα. Ο νόμος θα εφαρμοστεί απολύτως και απαρέγκλιτα ! Για την ακρίβεια προτείνουν ο νόμος να εφαρμοστεί κατευθείαν από το Υπουργείο, χωρίς να εμπλακούν οι διοικήσεις των σχολών, φανερώνοντας πόσο πολύ τους καίει να εφαρμοστεί ο ταξικός κόφτης των διαγραφών. Όλα αυτά βέβαια φαίνεται να μην απασχολούν και πολύ την ΠΚΣ, μιας και συνεχίζει να μιλάει για μη εφαρμογή του νόμου από τις διοικήσεις, ενώ το ίδιο το υπουργείο ήταν αυτό που είπε ότι θα της προσπεράσει. Συνεχίζει να αναπαράγει ρεφορμιστικά αιτήματα, όπως να καταργηθεί η συγκεκριμένη διάταξη για τις διαγραφές από το νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη, λες και ο υπόλοιπος νόμος δεν χτυπάει το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεια. Ο νόμος αυτός είναι που έχει φέρει την ΕΒΕ και την Τράπεζα Θεμάτων στα σχολεία και έχουν πεταχτεί πόσες δεκάδες χιλιάδες μαθητές εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έχει ιδρύσει την πανεπιστημιακή αστυνομία και δίνει το πάτημα να μπαίνουν τα ΜΑΤ στις σχολές μας, σε χώρο ασύλου. Τέλος, υιοθετούν και οι ίδιοι την κατηγοριοποίηση των φοιτητών σε ενεργούς και μη ενεργούς φοιτητές, όπως ακριβώς λέει και η κυβέρνηση. Άρα ποια ακριβώς η διαφορά τους με αυτούς που θέλουν να μας διαγράψουν ;;

Τέτοιου είδους ρεφορμιστικά αιτήματα, λογικές της ήττας και της συνδιαλλαγής δεν μπορούν να φέρουν καμία νίκη για τον φοιτητόκοσμο. Οι φοιτητές έχουμε την δύναμη να ανατρέψουμε ψηφισμένους νόμους. Μέσα από τα συλλογικά μας όργανα πάλης, τους φοιτητικούς τους συλλόγους, με γενικές συνελεύσεις καταλήψεις και διαδηλώσεις μπορούμε να απαντήσουμε συλλογικά και οργανωμένα στην επίθεση που δεχόμαστε. Έχουμε τη δύναμη να αντρέψουμε τις διαγραφές, αλλά και συνολικά τον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη, που επιτίθεται στο δικαίωμα του λαού για δημόσια και δωρεάν παιδεία