Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Κάθε μέρα η διοίκηση του Πολυτεχνείου δείχνει σε όλους πόσο καλά κάνει τη δουλειά του συστήματος! Εφαρμόζει κατά γράμμα τους νόμους για τις κάμερες και τα πειθαρχικά, κάνει λοκάουτ όποτε του καπνίσει και με κάθε τρόπο αποστειρώνει τη σχολή μας από την πολιτική δράση.

Το πιο ηχηρό παράδειγμα είναι το ζήτημα του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου, όπου η δολοφονική επίθεση της ΑΡΑΣ ήταν βούτυρο στο ψωμί τους για να αμαυρώσουν τη μνήμη του Νοέμβρη. Τα άρθρα χαρακτηρίζουν ως έκτροπα τις καταλήψεις που συντελούνται εκείνες τις μέρες, απαξιώνουν τη σημασία και τον ρόλο τους και επιβεβαιώνουν ότι σε αυτήν την περίπτωση θα γίνουν καταπατήσεις ασύλου.

Πακέτο με όλα αυτά συζητιέται ότι 15-16 Νοέμβρη θα γίνονται, από εδώ και μπρος, μαθήματα κανονικά! Δηλαδή όχι απλώς υπονομεύουν αλλά προσπαθούν να ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ τον τριήμερο εορτασμό! Αλήθεια, εκείνες της ημέρες θα γίνεται επίδειξη πάσο για να κατατεθούν στεφάνια στον ιστορικό χώρο ή θα έχουν ήδη επέμβει ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και κάθε λογής μπάτσος για να αποκλειστεί ο χώρος του πολυτεχνείου; Οι συγκεκριμένες -ΧΟΥΝΤΙΚΗΣ έμπνευσης-δηλώσεις αποτελούν ΠΡΟΚΛΗΣΗ άνευ προηγουμένου! Δεν θα αργήσουμε μάλλον να ακούσουμε από την Πρυτανεία και για «τον μύθο του Πολυτεχνείου»!!! Άλλωστε ο πρύτανης ήδη αποφασίζει πότε θα ανοίξει και θα κλείσει τη σχολή, πόσο μάλλον σε περιόδους που είναι «αγκάθι» για το σύστημα.

Συγκεκριμένα, την Τετάρτη που μας πέρασε (26/11) υπήρχε εντολή να μείνουν οι αίθουσες κλειστές και όσοι φοιτητές βρίσκονταν εκεί για να δουλέψουν, να αποχωρήσουν, χωρίς κάποια εξήγηση. Στους φοιτητές της αρχιτεκτονικής δεν πέρασε το αφήγημα του κοσμήτορα ότι οι Τετάρτες μένουν κενές από μαθήματα με πρόφαση την ομαλή διεξαγωγή των Γενικών Συνελεύσεων. Αντιθέτως, ύστερα από αυτά τα γεγονότα, μας γίνεται ξεκάθαρο ότι θέλει μία μέρα που η σχολή θα είναι νεκρή, ακόμα και κλειστή, μέσα στη μέση της εβδομάδας, είτε έχει συνέλευση είτε όχι.

Βήμα-βήμα, ο πρύτανης δείχνει ότι δεν τον νοιάζει η «ομαλή λειτουργία», αλλά μονάχα το όνομα του «καλύτερου πανεπιστημίου της χώρας», άδειο από αγώνες και διεκδικήσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε, για εκείνον, «ομαλή» είναι τα λοκάουτ και η ελεγχόμενη είσοδος.

Τέτοια χαρακτηριστικά δείχνουν μία κατεύθυνση να μετατρέψουν το Συγκρότημα Πατησίων σε μουσείο, όπου οι τουρίστες είναι ευπρόσδεκτοι να μπαινοβγαίνουν, αλλά οι φοιτητές να πρέπει να ελέγχονται με κάθε τρόπο.

Ο ρόλος των πανεπιστημίων δεν είναι αυτός που προσπαθούν να φέρουν, στα πρότυπα των ευρωπαϊκών και των αμερικάνικων. Δεν πρέπει να κλείνονται στον μικρόκοσμό τους. Αντίθετα, έχουν άμεση σχέση με τους αγώνες του λαού, όπως μας έδειξε ο Νοέμβρης το 1973, και τόσες άλλες λαϊκές και νεολαιίστικές εξεγέρσεις.

Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι εστία αγώνα! Η πάλη του τότε εμπνέει το σήμερα και δείχνουν τον δρόμο στο κίνημα. Δε θα το κόψουμε και θα το ράψουμε στα μέτρα που επιβάλλει το σύστημα! Να μην αφήσουμε να περάσει αυτή η αντιδραστική εξέλιξη!

Εμείς είμαστε η φωνή που πρέπει να ακουστεί.