Πραγματοποιήθηκε ακόμα μία μαζική γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου Αρχ/κης Βόλου, που για πέμπτη συνεχόμενη εβδομάδα πήρε απόφαση συνέχιση της κατάληψης της σχολής και του αγώνα ενάντια στο ν/σ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια!

Ενδεικτικά:

Πλαίσιο Πανελλαδικού Συντονισμού ΠΑΝΤΕΙΟΥ (ΠΚΣ-ΑΡΙΣ): 35

Πλαίσιο Πανελλαδικού Συντονισμού Νομικής Αθήνας (ΑΡΑΣ): 7

Πλαίσιο Αγωνιστικών Κινήσεων: 73

Λευκά: 16

Η συγκεκριμένη Γενική Συνέλευση εξελίχθηκε στη βάση δύο ζητημάτων.

Πρώτο ζήτημα αποτέλεσε η αναγκαιότητα κλιμάκωσης των φοιτητικών αγώνων με έναυσμα την μεγαλειώδη πανελλαδική διαδήλωση που εξελίχθηκε στην Αθήνα, την προηγούμενη Πέμπτη 8/2.

• Σε αυτό το πλαίσιο άνοιξε μεγάλη συζήτηση για την διαδικτυακή εξεταστική που εξελίσσεται σε μία σειρά σχολές και για τον ψευτοχαρακτήρα αυτής της κατάπτυστης διαδικασίας που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κατασταλτικό μέσο του φοιτητικού κινήματος. Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θέσαμε το αίτημα πάλης που πανελλαδικά παλεύουμε εντός των Φ.Σ., περί μη νομιμοποίησης της διαδικασίας της τηλε-εξεταστικής.
• Η πρόταση για ένταξη της ανάλυσης μας περί τηλε-εξεταστικής, στο πλαίσιο του Συντονισμού ΠΑΝΤΕΙΟΥ, βρήκε κολλήματα από της δυνάμεις της ΠΚΣ. Τα κολλήματα αυτά δεν δεχτήκαμε να τα συζητήσουμε σε μία εκφυλιστική εσωπαραταξιακή συνδιαμόρφωση ωρών του στυλ «βρες τη λέξη» που μας έχει συνηθίσει η ρεφορμιστική αριστερά σε κάθε συντονιστικό δυνάμεων.
• Επικεντρωθήκαμε και στηρίξαμε την κατεύθυνση της μαζικής ΑΠΟΧΗΣ από τις τηλε-εξετάσεις, σε συνδυασμό με την άνευ όρου πραγματοποίηση πραγματικής δια ζώσης εξεταστικής μετά το νικηφόρο πέρας των κινητοποιήσεων μας, σε χρόνο και με ανθρώπινους όρους που θα αποφασίσουν οι σύλλογοί.
• Για εμάς το κίνημα που έχει αναπτυχθεί δεν είναι απλά ένα κίνημα διαμαρτυρίας, αλλά ένα κίνημα που μετά από χρόνια κινηματικής νηνεμίας ΜΠΟΡΕΙ να πάρει χαρακτηριστικά ανατροπής. Ακόμα παραπέρα, στηρίξαμε ότι αυτό το φοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει να πάρει πανεκπαιδευτικά και παλλαϊκά χαρακτηριστικά αντίστασης στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής που χτυπάει τα δικαιώματά μας σε σπουδές-δουλειά-ελευθερίες.
• Ακόμα και στην πιθανότητα ψήφισης του ν/σ την επόμενη Τρίτη 20/2, θέσαμε το ζήτημα της κλιμάκωσης με ακόμα πιο μαχητικά χαρακτηριστικά σε κατεύθυνση ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ και απόσυρσης του ψηφισμένου νόμου.

Δεύτερο ζήτημα αποτέλεσε περιστατικό που εξελίχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στον Φοιτητικό Σύλλογο Αρχιτεκτονικής. Παρακάτω αναρτούμε την ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων Βόλου που καταθέτει αναλυτικότερα την άποψή μας για την κατάσταση που διανύουμε και τις ευθύνες της αριστεράς απέναντι στο πλατύ φοιτητόκοσμο που εντάσσεται σε μία μάχη που πρόκειται να χαρακτηρίσει μία ολόκληρη γενιά.

• Συνοπτικά, εξελίχθηκε μία αντιπαράθεση στη βάση παρακράτησης περίπου 150-300ευρώ του φοιτητικού συλλόγου από την ταμία του Διοικητικού Συμβουλίου και μέλος του σχήματος ΑΙΧΜΗ-ΕΑΑΚ (ΑΡΑΣ). Τα χρήματα αυτά ήταν να διατεθούν στο σύνολο τους στα 4 πούλμαν που κατέβασαν πλήθος φοιτητόκοσμου από τις σχολές του Βόλου στην πανελλαδική πορεία της Αθήνας. Μονάχα 100ευρώ επιστράφηκαν ενώ τα υπόλοιπα στάλθηκαν σε πούλμαν συγκεκριμένων φοιτητικών συλλόγων και πολιτικών δυνάμεων της Θεσσαλονίκης με τους οποίους ταξίδεψε μία πολύ μικρή μερίδα φοιτητών και φοιτητριών από το Βόλο (μέλη της ΑΡΑΣ και κοντινές επαφές).
• Μεγάλο μέρος της Γενικής Συνέλευσης αναλώθηκε στο περιστατικό, το οποίο είχε ένα ιδιαίτερο πολιτικό βάρος. Η κίνηση αυτή του μέλους της ΑΡΑΣ τέθηκε ως απόρροια των ηγεμονικών τάσεων που κατέχουν δυνάμεις του ρεφορμισμού πάνω στο φ.κ. και τα όργανά του.
• Απόφαση της συνέλευσης αποτέλεσε και ανάλογο ψήφισμα που έθετε την αναγκαιότητα μεταφοράς του ταμείου σε διαφορετικό μέλος του Δ.Σ. Τελικά, μετά από ώρες υπεκφυγών και προσπάθειες προσανατολισμού της συζήτησης, η πολιτική ευθύνη δεν πάρθηκε ποτέ και το πολιτικό λάθος δεν αναγνωρίστηκε από το σχήμα ΑΙΧΜΗ.
• Ως Αγωνιστικές Κινήσεις καταγγείλαμε τόσο το περιστατικό παρακράτησης χρημάτων του φοιτητικού συλλόγου για τις οικονομικές ανάγκες ενός σχήματος και επαφών του, όσο και τις έντονες αντιδράσεις των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων που πήραν και χαρακτηριστικά «πεσίματος» και «τραμπουκισμού» την ημέρα που γνωστοποιήθηκε το περιστατικό. Επίσης, σταθήκαμε αντιπαραθετικά στην επιλεκτική στάση καταγγελίας της ΑΡΑΣ για το ζήτημα των αυτών καθ’ αυτών τραμπουκισμών, ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα προπηλακισμών στην πανελλαδική πορεία της Αθήνας μεταξύ ΚΝΕ-ΑΡΑΣ. Έγινε ξεκάθαρο από μεριά μας ότι τον πρώτο και κύριο λόγο για τα υλικά (ταμείο, πρακτικά, σφραγίδες) και τα όργανα πάλης τα έχει η Γενική Συνέλευση και ο φοιτητικός σύλλογος στον οποίο ανήκουν, ενώ οι οργανωτικές αντιπαραθέσεις και οι τραμπουκισμοί πρέπει να τεθούν συνολικά εκτός φοιτητικού κινήματος.

Είναι μία περίοδος που οι φοιτητικοί σύλλογοι καλούνται να πυκνώσουν τις κινητοποιήσεις, να κλιμακώσουν τις δράσεις, να θέσουν όρους πολιτικής σύγκρουσης με την μετωπική ολόπλευρη επίθεση του συστήματος. Στο πλευρό των μαθητών και εκπαιδευτικών που είναι ανάγκη να μπουν στον αγώνα, στο πλευρό των αγροτών που δίνουν μία ανάλογη μάχη για τα δικαιώματά τους στη δουλειά! Ούτε βήμα πίσω στον αγώνα! Εμπρός για την συγκρότηση κοινού μετώπου αντίσταση φοιτητών, αγροτών, μαθητών, εργαζομένων! Να μην κατατεθεί το ν/σ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια! Όλοι και όλες στους δρόμους, όλοι και όλες στον αγώνα!

 

Ολόκληρη η ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων Βόλου για περιστατικό στην Αρχ/κη:

Ανακοίνωση για τις διαδικασίες και τα όργανα των φοιτητικών συλλόγων. Να γίνουν κτήμα της πλατιάς σπουδάζουσας νεολαίας και όχι τσιφλίκια «ιδιοκτητών» του κινήματος.

Με αφορμή περιστατικό στον Φοιτητικό Σύλλογο Αρχιτεκτονικής Βόλου.

Αυτή η τοποθέτηση γράφεται για να ανοίξει μια συζήτηση στο εσωτερικό του φοιτητικού συλλόγου, η οποία πάνω από όλα θα υπερασπίζεται τις διαδικασίες και τα όργανα πάλης του φοιτητικού κινήματος. Από πλευράς μας, θέλουμε να τονιστεί η σημασία του ρόλου της Αριστεράς μέσα στις φοιτητικές μάζες που επί ένα μήνα συσπειρώνονται στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων, στις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις.

Τις τελευταίες πέντε εβδομάδες, οι αγωνιστικές αποφάσεις της φοιτητικής νεολαίας κινούνται εναντίον τόσο της επίθεσης της κυβέρνησης στο δικαίωμα του λαού να έχει πρόσβαση στη δημόσια-δωρεάν παιδεία, όσο και κόντρα στην ασταμάτητη καταστολή και τρομοκρατία που το αστικό κράτος προσπαθεί μανιασμένα να εξαπολύσει ενάντια σε αυτό τον αγώνα. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η σπουδάζουσα νεολαία έχει δημιουργήσει σημαντικούς όρους και βάσεις συγκρότησης ενός μαζικού, αγωνιστικού, ανατρεπτικού φοιτητικού κινήματος, που – μετά από πολλά χρόνια κινηματικής νηνεμίας – αναζωπυρώνει την προοπτική οργάνωσης ενός πλατιού νεολαιίστικου και λαϊκού μετώπου αντίστασης στην επίθεση του συστήματος και διεκδίκησης δικαιωμάτων ολόκληρων αιώνων που έχουν τσακιστεί από τις αντιλαϊκές πολιτικές κάθε κυβέρνησης που έχει περάσει έως τώρα.

Η πολιτική και δομική συγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων ως όργανα πάλης των φοιτητών αποτελεί κεκτημένο του κινήματος. Από την λειτουργία της Γενικής Συνέλευσης ως την ανώτατη διαδικασία των Φ.Σ. και το Διοικητικό Συμβούλιο ως μέσο οργάνωσης από τους φοιτητές για τους φοιτητές, έως τις συντονιστικές επιτροπές εντός των καταλήψεων και τα περιφρουρημένα μπλοκ σε διαδηλώσεις, το φοιτητικό κίνημα του παρελθόντος δεν οργανώθηκε από την μία μέρα στην άλλη, αλλά σε μία διαλεκτική διαδικασία δεκαετιών που πάνω από όλα έβαζε την αναγκαιότητα συνέχισης της νεολαιίστικης οργάνωσης και πάλης.

Για εμάς, ο ρόλος της Αριστεράς συμπυκνώνεται στην πολιτική της ευθύνη να συμμετέχει ενεργά στις παραπάνω διαδικασίες, να καθοδηγεί, να πολιτικοποιεί και – ενιαία – να χαράζει νικηφόρους και εξεγερσιακούς δρόμους πάνω στους οποίους η νεολαία και οι αγώνες της θα βαδίζουν. Ακόμα παραπέρα, οι διαφορετικές απόψεις και οι αντιπαραθέσεις στα πλαίσια αυτής της Αριστεράς, για εμάς αποτελούν δικλείδες ασφαλείας ώστε αυτοί οι δρόμοι να μην αποτελέσουν εικονικά «κινήματα» που δεν στέκουν στους υλικούς όρους πολιτικής συγκρότησης που υπάρχουν και, πάνω από όλα, να μην καταλήξουν σε «δρόμους» που παζαρεύουν δικαιώματα στα τραπέζια της συνδιαλλαγής με τους κρατικούς μηχανισμούς.

Από την μία, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις οφείλουν να δίνονται στην ολότητα τους στις φοιτητικές μάζες που, ως υποκείμενο του αγώνα, θα επιλέξουν το δρόμο στον οποίο θα βαδίσουν στη βάση του επιπέδου πολιτικής συγκρότησης που ανά εβδομάδα και ανά διαδικασία κατακτούν και αναβαθμίζουν. Ωστόσο, από την άλλη, συχνότερη είναι η μετατροπή της αντιπαράθεσης σε μία μικροπολιτική – σχεδόν μικροαστικού κοινοβουλευτικού τύπου – εσωπαραταξιακή κοκορομαχία επιβολής μίας άποψης ως «ανώτερη», «αγωνιστικότερη», «πιο συγκρουσιακή», ενάντια και πάνω στις υπόλοιπες.

Αυτή η λογική, που επικρατεί στα πλαίσια της ρεφορμιστικής Αριστεράς, οδηγεί σε μία οργανωτικού τύπου σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων. Η λασπολογία που εξαπολύεται από σχήμα σε σχήμα χωρίς πολιτική ουσία. Το ξύλο μεταξύ πολιτικών δυνάμεων για ποιο πανό θα μπει στην κεφαλή της πορείας. Οι διαχωρισμοί των Φ.Σ. σε διαφορετικά συντονιστικά και διαφορετικές διαδηλώσεις. Τα πλαίσια ή δελτία τύπων «ομπρέλες» που δεν μπορούν ούτε θέλουν να εξειδικεύσουν τις πολιτικές τοποθετήσεις στο επίπεδο συγκρότησης κάθε συλλόγου. Οι ηγεμονισμοί και η πολιτική «κυριαρχία» που ποτίζουν μέχρι και την ιδεολογία των μελών κάθε δύναμης, δίνοντάς τους το ελεύθερο να αντιμετωπίζουν τους φοιτητικούς συλλόγους ως ιδιοκτησία ή ως το ίδιο τους το σχήμα.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το περιστατικό στον Φοιτητικό Σύλλογο Αρχιτεκτονικής Βόλου, από τον οποίο πρακτικά κλάπηκαν 150-300€ από μέλος του σχήματος ΑΙΧΜΗ-ΕΑΑΚ (ΑΡΑΣ) και ταμία στο Διοικητικό Συμβούλιο. Τα λεφτά αυτά βρίσκονταν στο ταμείο τους συλλόγου μετά από πάρτι των Φ.Σ. Αρχιτεκτονικής και Χωροταξίας και στάλθηκαν στα πούλμαν που μετέφεραν φοιτητικούς συλλόγους και μέλη κομματιών των ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης στην πανελλαδική διαδήλωση της Αθήνας την Πέμπτη 8/2. Αυτή η… «πρωτοβουλία» δεν συζητήθηκε ποτέ σε διαδικασία Διοικητικού Συμβουλίου ή Γενικής Συνέλευσης ή μεταξύ πολιτικών δυνάμεων που ανέλαβαν την ευθύνη και είχαν ενημερώσει ότι παίρνουν πάνω τους την πρακτική οργάνωση του ταξιδιού με τα πούλμαν. Ακόμα και το επιχείρημα πως η ταμίας «δεν είχε ενημερωθεί για τα πούλμαν από Βόλο για Αθήνα», δεν μπορεί να καλύψει το πολιτικό λάθος της αποστολής τέτοιου χρηματικού ποσού σε άλλη πόλη, σε άλλους συλλόγους, και κατά βάση σε πολιτικές δυνάμεις (!), χωρίς την συγκατάθεση του Φοιτητικού Συλλόγου στον οποίο ανήκει το εν λόγω ταμείο. Να ξεκαθαρίσουμε ότι το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, αλλά κατά βάση πολιτικό, ειδικά σε μία περίοδο που το φοιτητικό κίνημα πανελλαδικά δέχεται κουβάδες λάσπης από τις συστημικές δυνάμεις των ΜΜΕ καθώς και από τα τσιράκια και τις φωνές της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στις σχολές (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-«αχρωμάτιστοι ανεξάρτητοι»). 

Η μετατροπή του συλλόγου, των διαδικασιών αλλά και των υλικών του όπως το ταμείο, τα πρακτικά και η σφραγίδα, σε ατομική ιδιοκτησία της κάθε δύναμης, μας βρίσκει κάθε αντίθετους. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ιδιοκτησία μόνο του σώματος της φοιτητικής νεολαίας που συσπειρώνεται σε κάθε σύλλογο. Το γεγονός αυτό θέτει την Αριστερά και τις πρακτικές της υπόλογους στις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων, τις διαθέσεις του φοιτητόκοσμου να αγωνιστεί, τις αναγκαιότητες αναβάθμισης της πολιτικοποίησης και οργάνωσης. Το κίνημα δεν έχει να περιμένει τίποτα από τους αυτοαναφερώμενους «σωτήρες» ή «φωστήρες» της Αριστεράς του ρεφορμισμού και της συνδιαλλαγής. Η σπουδάζουσα νεολαία πρέπει ενεργά και μαχητικά να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, να οργανώσει τις διαδικασίες και τα μέσα πάλης της, να μπει στον αγώνα με όλη την δύναμη που έχει κατακτήσει και θα συνεχίσει να κατακτά όσο συνεχίζει να αντιστέκεται και να διεκδικεί.

Στην μάχη της γενιάς μας να βγούμε νικητές, εμπρός για εξεγέρσεις και ανατροπές!

Όλοι και όλες στις Γενικές Συνελεύσεις, τις Καταλήψεις, τις Διαδηλώσεις!