Η πανδημία της CoViD-19 μας έχει αναγκάσει να κατανοήσουμε την κοινή μοίρα και τα κοινά προβλήματα των λαών όλου του κόσμου. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την ίδια την πορεία μετάδοσης του ιού και τα σχετικά με αυτήν (εμβόλια, φάρμακα, μέτρα απαγόρευσης κλπ), αλλά και τις υπόλοιπες πλευρές της ζωής. Η τηλεργασία γίνεται καθεστώς σε πλατιά τμήματα εργαζομένων παγκοσμίως, ιδιαίτερα στον τομέα των υπηρεσιών. Η τηλεκπαίδευση βρίσκεται ως «λύση» στα χέρια του συστήματος μπροστά στην αδυναμία του να συνεχίσει την εκπαιδευτική διαδικασία. Και τα ζητήματα που απασχολούν στη χώρα μας μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς είναι εξίσου διεθνή.

Κάπως έτσι ενημερωθήκαμε από μία συναγωνίστρια (την οποία και ευχαριστούμε) ότι οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης κατάφεραν να διασφαλίσουν ότι θα περάσουν τα μαθήματά τους αυτό το εξάμηνο! Συγκεκριμένα, το μέτρο αυτό αποκαλείται «10 améliorable» (ας το μεταφράσουμε ως «βελτιώσιμο 10») και σημαίνει ότι κανένας φοιτητής δε θα βαθμολογηθεί με βαθμό κάτω από 10/20. Αν η αξιολόγησή του (μέσω εργασιών ή εξετάσεων) είναι πάνω από 10, τότε τη διατηρεί, ενώ, αν είναι κάτω από 10, θα καταφέρει να πάρει τη βάση του 10.

Στα πανεπιστήμια της Γαλλίας έχει ξεκινήσει αγώνας διεκδίκησης ενάντια στα μαζικά κοψίματα εν μέσω καραντίνας και αυτές τις μέρες ξεκινά η εαρινή εξεταστική. Ακόμα και σε τέτοιες μητροπολιτικές περιοχές του καπιταλισμού, οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση είναι έκδηλοι. Όπως και εδώ, οι περισσότεροι φοιτητές αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στους γονείς τους, σε επαρχιακές περιοχές, όπου δεν υπάρχει αξιόπιστη σύνδεση στο ίντερνετ. Δεν έχουν όλοι επαρκή εξοπλισμό στο σπίτι, ενώ πολλοί εργάζονται και στη διάρκεια της πανδημίας. Οι αριθμοί που δημοσιεύουν τα ίδια τα πανεπιστήμια μετά από μια γρήγορη απογραφή είναι τρομακτικά. Η ζωντανή τηλεξέταση ήταν δεδομένο ότι θα συνοδεύεται από παρακολούθηση των φοιτητών με κάμερα, παραβιάζοντας προσωπικά δεδομένα. Ακόμα, να σημειωθεί ότι δεν είναι λίγοι οι φοιτητές που έχουν προσβληθεί από κορωνοϊό, κάτι που προσθέτει επιπλέον συσκολίες στην ακαδημαϊκή τους ζωή.

Στη βάση αυτή ξεδίπλωσαν τα αιτήματά τους οι φοιτητές. Στη Σορβόνη, εκτός από το πέρασμα των μαθημάτων, κατοχύρωσαν ότι δε θα πραγματοποιηθεί καμία ζωντανή τηλεξέταση, παρά μόνο απαλλακτικές εργασίες ή γραπτή τηλεξέταση χωρίς επιτήρηση. Το τμήμα της Νομικής αρνήθηκε να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα και, μαζί με άλλους αντιδραστικούς καθηγητές κινήθηκε νομικά εναντίον των φοιτητών. Στο πανεπιστήμιο της Ρεν οι 29.900 από τους 30.000 φοιτητές θα εξεταστούν χωρίς επιτήρηση και το ίδιο θα συμβεί σε αρκετά ιδρύματα ή τμήματα (Νομική Σχολή Λωραίνης, Saint-Brieuc κ.α). Στο πανεπιστήμιο Saclay του Παρισιού ένας καθηγητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα γιατί η γραπτή τηλεξέτασή του ήταν πολύ εύκολη.

Εμείς διαφωνούμε κάθετα με το συνδιοικητικό τρόπο πολιτικής δράσης των φοιτητικών οργανώσεων σε Ελλάδα και Γαλλία, τρόπο που χαρακτηρίζει τις πολιτικές δυνάμεις που επέδρασαν στην κατάκτηση που αναφέρουμε. Αν κατάφεραν αυτό το αποτέλεσμα από συνδιοικητικούς μηχανισμούς, δεν ήταν εξαιτίας της συμμετοχής τους σε αυτούς, αλλά λόγω των μαζικών κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος που αφήνουν αποτέλεσμα και στη σημερινή συγκυρία. Μπορούμε, μάλιστα, να είμαστε σίγουροι ότι η κατάκτηση αυτή και θα ήταν πιο εύκολη με όρους μαζικής δράσης και δε θα έμενε στο επίπεδο μονάχα ορισμένων ιδρυμάτων. Μπορεί εμείς να μη συμφωνούμε με τα αιτήματα για εργασίες αντί εξετάσεων ή για τηλεξέταση χωρίς επιτήρηση. Και δικαίως το κάνουμε γιατί και τα δύο εντατικοποιούν τους όρους σπουδών, δεν αποτρέπουν τα μαζικά κοψίματα και η όποια τηλεξέταση «νομιμοποιεί» την τηλεκπαίδευση και θέτει βάσεις για συνέχισή της. Όλα αυτά, όμως, μαζί με το επίδομα των 200 ευρώ για τους φοιτητές, συνθέτουν ένα πιο ευνοϊκό πλαίσιο για τη ζωή και τις εξετάσεις της γαλλικής νεολαίας.

Πώς τα κατάφεραν αυτά στη Γαλλία; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Πρώτον, ήταν στους δρόμους με μαζικό τρόπο όλο το προηγούμενο διάστημα για να ανατραπούν οι αντιδραστικές διατάξεις του Μακρόν για τους ταξικούς φραγμούς στην είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για την αύξηση των διδάκτρων, για το νέο ασφαλιστικό, για τη λιτότητα κλπ. Δεύτερον, υπάρχει ένα καλό επίπεδο οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος. Παρ’ ότι η ύπαρξη δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων δε λύνει από μόνη της κανένα πρόβλημα, δίνει αναβαθμισμένο επίπεδο συγκρότησης όταν χτίζονται από τα κάτω και δεν είναι απλά γραφειοκρατικά εργαλεία. Τρίτον, είχαν δίπλα τους τα συνδικάτα εργαζομένων, τα οποία έχουν βγάλει ανακοινώσεις αλληλεγγύης στους φοιτητές, υπέρ της διάταξης για το «βελτιώσιμο 10» και ενάντια στις μηνύσεις των καθηγητών.

Εδώ πρέπει να σημειωθούν τα εξής. Η μεγαλύτερη φοιτητική ένωη της Γαλλίας (UNEF), δεν είναι ούτε αριστερή ούτε ριζοσπαστική. Κυριαρχείται από φιλοκαπιταλιστικά, φιλο-ΕΕ και φιλοσυνδιοικητικά στοιχεία. Στο χώρο της αριστεράς κυριαρχούν ανοικτά ρεφορμιστικές δυνάμεις. Τα προαναφερθέντα συνδικάτα εργαζομένων δεν είναι άλλα από τα ρεφορμιστικά συνδικάτα που κηρύττουν πρόωρη παύση αγώνων και τρέχουν να συνδιαλλαγούν με το Μακρόν. Όμως , ακόμα και αυτοί, κάτω από την πίεση του κινήματος, αναγκάζονται να διεκδικήσουν κάποια στοιχειώδη πράγματα.

Στην Ελλάδα όπου:

• Δεν έχουμε πάρει ακόμα βιβλία

• Η τηλεκπαίδευση ήταν ακόμα πιο ψεύτικη και ταξικά άνιση από τη Γαλλία, λόγω του υποδεέστερου επιπέδου διαδικτυακών υποδομών και της γενικότερης ταξικής κατηγοριοποίησης των φοιτητών

• Φαίνεται ότι η πλειοψηφία των εξετάσεων θα γίνουν ηλεκτρονικά και με επιτήρηση

Πώς γίνεται να επιμένει ακόμα και η ίδια η αριστερά στις τηλεξετάσεις (ΚΝΕ) ή να ζητάει φτιασιδώματα στην εξεταστική σφαγείο που έρχεται (ΕΑΑΚ), αποδεχόμενη ουσιαστικά τα τηλεμαθήματα;

Για τους λόγους που εξηγούνται παραπάνω και έχουμε ξαναεξηγήσει σε προηγούμενες ανακοινώσεις, δε γίνεται να δώσουμε εξεταστική σαν να μην τρέχει τίποτα. Δεν υπάρχουν οι διδακτικοί όροι για αυτήν με την ύλη που μας έχουν φορτώσει στην πλάτη. Δεν υπάρχουν οι υγειονομομικοί όροι για επιστροφή στα μαθήματα και ακόμα περισσότερο στις κλινικές για τις σχολές υγείας που βάζουν την υγεία ολόκληρου του λαού σε κίνδυνο. Τα μαθήματα στα οποία μας καλούν είτε θα είναι πλήρως εντατικοποιημένα (θα διδάξουν μέσα σε 2-4 βδομάδες ύλη 8-10 εβδομάδων) είτε θα είναι για τα μάτια του κόσμου, αφού δεν είναι δυνατό να χωρέσει η ύλη σε τόσο λίγες ώρες διδασκαλίας και να θεωρηθεί ότι πραγματικά διδάχτηκε.

Γι’ αυτό διεκδικούμε να αναγνωριστεί το εξάμηνο, να κατοχυρωθούν τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις (δια ζώσης ή ηλεκτρονικές), να μην πραγματοποιηθούν δια ζώσης εργαστήρια και κλινικές. Πρέπει οι φοιτητές το συντομότερο δυνατό να πραγματοποιήσουμε Γενικές Συνελεύσεις και να κινητοποιηθούμε. Να μην πληρώσουμε τα σπασμένα της πανδημίας!

Γ.Γ. , φοιτητής Ιατρικής ΕΚΠΑ